نقش انگيزش و تعاملات اجتماعي در افزايش كيفيت محيطي

The role of motivation and social interactions in increasing environmental quality

در طول تاريخ فضاي معماري به تدريج با نزول كيفيت محيط كالبدي رو برو بوده است و به جاي صحنه هاي گفتگو تبديل به فضايي براي خيره شدن و مخصوص حركت سواره شده است. حضور پررنگ انسان‌ها در مكان، كيفيتي است كه رسيدن به آن بسيار مشكل است، اما بدست آوردن چنين مكاني يك ويژگي بدون خطاست. پژوهش حاضر به دنبال تحليل نقش كيفيت محيطي و الگوي رفتاري بر تعامل پذيري مخاطبان فضاي معماري است. روش اين پژوهش از نوع كاربردي و ابزار گردآوري اطلاعات در اين روش از نوع اسناد و مدارك كتابخانه‌اي مي‌باشد. طبق مطالعات صورت گرفته در پژوهش حاضر، انگيزش و تعامل اجتماعي انطباق‌پذيري‌هاي طبيعي مطلوب، امكان بقاي بهتر بعضي از موجودات را نسبت به موجودات ديگر فراهم مي‌آورد.

Throughout the history, the architectural space has gradually faced the decline of the quality of the physical environment, and instead of conversation scenes, it has become a space for staring and for riding. The strong presence of humans in a place is a quality that is very difficult to achieve, but getting such a place is a flawless feature. The current research seeks to analyze the role of environmental quality and behavioral pattern on the interactivity of architectural space audiences. The method of this research is of applied type and the tool of information gathering in this method is of the type of library documents. According to the studies conducted in the current research, the motivation and social interaction of desirable natural adaptations provide the possibility of better survival of some organisms compared to other organisms.