بررسي تاثير نامنظمي بر پاسخ لرزه اي سازه هاي ميان مرتبه جداسازي شده

Investigating the effect of irregularity on the seismic response of isolated mid-order structures

كاهش خسارات ناشي از زلزله يكي از بزرگ ترين دغدغه هاي مهندسين سازه و زلزله بوده است. تصوري كه بين مهندسين و سازندگان درخصوص تكنولوژي هاي ساخت و ساز وجود دارد، اين است كه سازه تا جايي كه امكان دارد مقاوم ساخته شود. با توجه به اينكه اين فرض درست است، اما در كنار اين مساله بايد به طراحي المان‌ هاي سازه ‌اي در محدوده ابعاد مناسب توجه داشت؛ چرا كه اين مساله در سبك‌ تر شدن ساختمان‌ ها و در نتيجه رفتار مناسب سازه هنگام وقوع زلزله بسيار تاثيرگذار است. به تازگي تكنولوژي جداساز لرزه ‌اي براي برخي سازه ها در ايران به كار برده مي‌شود و طراحان كشورهاي پيشرفته، سيستم ‌هاي جداساز لرزه اي را در طراحي سازه هايشان مورد استفاده قرار مي دهند، چرا كه استفاده از جداساز، ايمن ترين، مقاوم‌ ترين و كم‌ هزينه ‌ترين سيستم سازه اي در برابر زمين لرزه مي باشد. از فوايد استفاده از جدا سازه هاي لرزه اي مي توان به موارد حذف و يا كاهش صدمات سازه اي و غير سازه اي، از طريق مستهلك نمودن انرژي زلزله و كم كردن مشكلات معماري درگير با طراحي سازه (نامظمي در پلان وارتفاع)، اشاره نمود. لذا در اين پژوهش سازه هاي جداسازي شده ي 4، 8 و 12 طبقه (سازه هاي ميان مرتبه) با درنظر گرفتن نامتقارني در پلان با خروج ازمركزيت هاي 25 و 50 درصد در يك و دوجهت( نامنظمي در پلان) به همراه نامتقارني در ارتفاع با كاهش سختي به ميزان 10 و 35 درصد (نامنظمي در ارتفاع)، تحت اثر 7 ركورد زلزله، در محيط نرم افزار سپ 2000 مورد مطالعه و ارزيابي قرار گرفته اند. در اين مطالعه، اعداد 8/0 ، 0/1 و 7/1 براي نسبت هاي فركانس پيچشي به فركانس جانبي روسازه و سيستم جداسازي، انتخاب شده اند. در اين مطالعه، هدف اصلي در پژوهش حاضر، بررسي روند اتلاف انرژي مودال و انرژي هيسترزيس نمونه هاي مورد مطالعه مي باشد. نتايج اين مطالعه، نشان مي دهد، اتلاف انرژي مودال و اتلاف انرژِي هيسترزيس، با افزايش خروج از مركزيت كاهش پيدا كردند و اين نكته قابل ذكر است كه اثر eb بر نسبت انرژي هاي بيان شده، به مراتب خيلي كمتر از اثر es بوده است. نتايج ديگر اين پژوهش نشان مي دهد، خروج از مركزيت در دوجهت تقريباً تأثيري بر شكل پذيري سازه ندارد و در نتيجه تغيير چشمگيري در نسبت هاي اتلاف انرژي مودال و اتلاف انرژِي هيسترزيس، ايجاد نشده است. دليل اين موضوع را مي توان به نزديك شدن رفتار سازه هاي با خروج از مركزيت در دوجهت به سازه هاي متقارن در پلان، ارتباط داد.