بررسي مولفه هاي محيطي در ارتقاي كيفيت هاي بصري و آسايش اقليمي كاربران(مطالعه موردي :درياچه چيتگر منطقه 22 تهران)

Investigating environmental components in improving visual qualities and climatic comfort of users (Case study: Chitgar Lake, District 22, Tehran)

بررسي شرايط اقليمي مناطق يكي از عوامل موثر در برنامه ريزي است. كيفيت طراحي فضاهاي باز عمومي به عنوان يك مركز رفتاري براي اوقات فراغت نقش مهمي در ميزان رضايت مردم دارد. احساس لذت و رضايت زماني اتفاق مي افتد كه فرد به سطح نسبي آسايش جسمي و روحي (آسايش محيطي) برسد و از چيزهاي الزام آور رها شود. همچنين يكي ديگر از عوامل رضايتمندي، آسايش محيطي ناشي از سلسله مراتب اقليمي است. به همين دليل توجه به اقليم در طراحي ها يكي از اولويت هاي مهم در توسعه پايدار و طراحي پايدار است. اما ريزاقليم شهري يكي از عواملي است كه براي طراحي فضاهاي شهري و فضاهاي باز عمومي به منظور دستيابي به آسايش و رضايت محيطي ضروري است. در اين راستا توجه به ارزش هاي زيبايي شناختي محيط براي برنامه ريزي و مديريت بهتر كافي نيست. بلكه مشخص شدن اثرات اقليمي منطقه بر گردشگران مهم است. شناخت آسايش اقليمي يا قدرت زيست اقليمي در مناطق مختلف جغرافيايي مي تواند به روند برنامه ريزي و توسعه منطقه كمك كند. فضاهاي شهري به عنوان نيازهاي مردم در شهرها، مكاني كه پاسخگوي تعاملات اجتماعي و انتظارات انساني است. اين مطالعه شامل چگونگي بهره‌برداري از اصول دانش طراحي اقليم در ايجاد فضاهاي شهري بر اساس تامين آسايش بصري است. هدف اصلي اين مقاله بررسي مولفه هاي محيطي در بهبود كيفيت بصري و آسايش اقليمي كاربران (در درياچه چيتگر، منطقه 22 تهران) مي باشد. اين مقاله به بررسي ويژگي‌هاي سازه‌اي و به‌ويژه نقش مولفه‌هاي محيطي (مبلمان شهري، سايه‌بان، فضاهاي تفريحي و...) در بهبود آسايش اقليمي در مجموعه‌هاي اطراف درياچه چيتگر به‌عنوان بخش مهمي از فضاهاي باز و سبز مي‌پردازد. شهرها و منظر شهري پژوهش حاضر بر اساس ماهيت، موضوع و اهدافي كه براي آن برنامه ريزي شده از نوع نمونه موردي مي باشد. در اين تحقيق اساس جمع آوري مطالب مطالعات كتابخانه اي است .