معماري بايوفيليك و هوشمند سازي ساختمان تحت رويكرد معماري پايدار

Biophilic architecture and smart building under sustainable architecture approach

در دهه هاي اخير شاهد تجلي گسترده توسعه طراحي هوشمند ساختمان در سراسر جهان بوده ايم. در همين حال، مفهوم ساختمانهاي هوشمند، معماران و طراحان مختلف ، برانگيخته شده است تا از آن براي ساختمانهاي پايدار استفاده كنند.هوشمندي به عنوان انطباق با محيط اطراف توصيف ميشود، در حالي كه ساختمانهاي هوشمند به اين صورت تعريف ميشوند: »از نظر انرژي و مصرف آب پايدار هستند ساختمانهاي هوشمند با كارايي باال در آينده يك گام حياتي در جهت پيشرفت واقعي در كشور ما است. طراحي ساختمان هاي هوشمند مي تواند پايداري را بهبود بخشد، در نتيجه ساختمان هاي هوشمند از نظر كمك به بهره وري بيشتر انرژي با هزينه كمتر و فرآيند توليد با ارزش تر، پايدار هستند. ساختمان سبز، به سوي سازههاي سازگار با محيط زيست ، بهتر است كه با ساختمانهاي هوشمند تركيب ميشوند تا ساختمان سبز هوشمند ، زندگي پايدارتري را تضمين كند.اين استراتژيهاي نوسازي كارآمد ، انرژي را با عناصر بايوفيليك قابل توجهي در نهايت كيفيت ساختمان را، بهبود ميبخشد، ادغام ميكند بهره وري انرژي همراه با بايوفيليا مي تواند براي مقاوم سازي كارآمدتر مورد توجه قرار گيرد.ادغام عناصر بايوفيليك با استراتژيهاي مقاومسازي كارآمد انرژي ، در بهبود عملكرد انرژي به شدت به فناوري وابسته است و چالش در توسعه يك رويكرد بايوفيليك گرا، استفاده از فرآيندها و عناصر طبيعي به عنوان استراتژي هاي طراحي است. عناصر بايوفيليك مانند نور روز،هوا، گياهان و آب مورد استفاده در ساختمانها به شكل پنجره، نورگير، ديوار سبز، پوشش گياهي، ديوار آبي و بدنه آبي ساخته ميشود. روشنايي، گرمايش فضا، سرمايش و تهويه مسئول اكثر مصرف انرژي در يك ساختمان هستند . عناصر بايوفيليك ميتوانند به هدف دوگانه بودن يك عنصر كارآمد انرژي و همچنين تحقق اهداف خاص خدمت كنند. در مورد انتخاب عناصر بايوفيليك، توجه اصلي، تجربه مستقيم طبيعت است كه در دسته »طبيعت در فضا« ميباشد .