مروري بر شيوه‌هاي آموزش معماري منظر، با هدف كشف عوامل محيطي موثر بر يادگيري

A review of teaching methods of landscape design and architecture in the studies of the last decade

در زمينه مباحث آموزش طراحي و معماري منظر پژوهش‌هاي بسياري وجود دارد؛ اما آنچه در سال‌هاي اخير اساس آموزش را تحت تأثير قرار داده، تلاش براي ايجاد تغيير در سيستم آموزش سنتي و سازگاري در محيط‌هاي يادگيري به فراخور نياز فراگيران بوده است. در مقاله حاضر با بهره‌گيري از روش مروري- تحليلي شيوه‌هاي آموزش معماري منظر در مطالعات يك دهه اخير محققان ايراني گردآوري شده است. هدف از انجام اين پژوهش كشف عوامل محيطي موثر بر يادگيري و به تبع آن يافتن سيستم آموزشي مطلوب در راستاي تغيير الگوي آموزش براي پاسخگويي به نيازهاي نسل جديد است. بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه اكثر مطالعات انجام گرفته در حوزه تجربي باهدف الهام گيري از طبيعت بوده و در ميان عوامل محيطي بيشتر بر فاكتورهاي بصري تأكيد شده و توانمندي‌هاي ادراكي، منظر شنيداري و ساير حواس غير بصري موردغفلت قرار گرفته است. درحالي‌كه استفاده از قوه تخيل، تجسم و همچنين ادراك شنيداري مي‌تواند راهبردي سودمند در غنا بخشي به محتواي آموزشي معماري و منظر باشد. ازاين‌رو ضرورت كشف عوامل محيطي موثر بر يادگيري و به‌كارگيري همه حواس در ادراك محيط و لزوم تقويت آن درروند آموزش معماري منظر بيش از پيش مطرح مي‌گردد.