بررسي عوامل كالبدي فضاهاي باز دانشگاهي جهت ارتقاء تعاملات اجتماعي از ديدگاه وايت ( نمونه موردي دانشكده هنر و معماري دانشگاه رازي)

examining the characteristics of the physical factors of open spaces in the university to promote social interactions from whyte point of view

عرصه هاي باز در اطراف دانشگاهها شامل محوطه، حياط، باغچه ها و ... تاثير بسزايي در جهت ايجاد روابط پايدار اجتماعي دارند و كاهش كيفيت اين فضاها، تنزيل كيفيت آموزش را در پي خواهد داشت. در اين مجموعه ها نياز كاربران آن و تعاملات اجتماعي از بارزترين نمودهاي محيطي است كه از برخوردها و روابط حضوري انسانها با محيط شكل مي گيرد، با توجه به اينكه در معماري عصر ما همواره عمده توجه به فضاهاي داخلي بوده و محوطه و فضاهاي خارجي كمتر مورد توجه قرار گرفته اند، از مطلوبيت كيفي فضاي باز و مابين كاسته شده و كاركرد فضاهاي نيمه باز و بسته نيز تحت تاثير قرار گرفته است. سوال اصلي اين است كه چه خصوصياتي باعث مطلوب شدن يك محيط باز در دانشگاه خواهد شد ؟ و كدام ويژگي باعث ارتقاء تعاملات دانشجويان ، اساتيد و كاركنان مي شود؟ و در نهايت آيا ارتباطي بين كيفيت عوامل و عناصر كالبدي با ميزان تعاملات در محيط دانشگاهي وجود دارد؟ چگونه؟ در اين پژوهش با تاكيد بر نظريات وايت در خصوص عوامل كالبدي با شاخصه هاي عملكردي و فعاليتي به بررسي مجموعه فاكتورهاي موثر بر شكل گيري تعاملات اجتماعي در فضاهاي باز دانشگاهي پرداخته شده است. بدين منظور اين پژوهش با استفاده از مطالعات اسنادي و كتابخانه اي، چهارچوب نظري ارتباط ميان عوامل كالبدي و تعاملات اجتماعي را شكل داده است. در اين راستا با استفاده از رويكرد مروري-تحليلي براساس نمونه موردي ، دانشكده هنر و معماري دانشگاه رازي شاخصه ي تعاملات اجتماعي مرتبط با عناصركالبدي فضاهاي باز آن تدوين گرديده است. در پايان اين مقاله پس از مرور و تحليل مطالعات و پژوهش هاي به عمل آمده در اين حوزه، به ارائه با ذكر چند مثال و ارائه پيشنهاد اين روش طراحي را تبيين مي كند.