بررسي تاثير عناصر اقليمي در طراحي معماري با رويكرد معماري پايدار (مطالعه موردي: اقليم گرم و خشك)

Investigating the influence of climatic elements in architectural design with a sustainable architecture approach (case study: hot and dry climate)

آلودگي زيست محيطي، كاهش سوخت هاي فسيلي و بحران جهاني گرمايش زمين معماران را بر آن داشته است تا ساختمان هايي طراحي كنند كه بتوانند با كمترين ميزان مصرف انرژي، بيشترين همسازي را با محيط خود داشته باشند. با طراحي و معماري متناسب با اقليم و ايجاد يك الگو، مي توان تاثير زيادي بر كاهش مصرف انرژي و جلوگيري از اتلاف بي رويه انرژي و همچنين به وقوع پيوستن طرح هاي همساز با محيط و ساختمان ها پايدار داشت. به دليل اينكه اقليم و معماري ارتباط مستقيمي باهم دارند؛ لذا شناخت شرايط اقليمي هر منطقه از مهمترين عوامل در ايجاد آسايش محيطي است. هدف اصلي اين مقاله معرفي معماري منطبق با اقليم مناطق گرم و خشك ايران و رسيدن به معماري پايدار در اين مناطق مي باشد. تاثير هريك از عناصر اقليمي مورد مطالعه بر معماري و سكونتگاه هاي شهري، بررسي و مورد تحليل قرار گرفت. پژوهش حاضر به روش توصيفي- تحليلي به بررسي اطلاعات كتابخانه اي مي پردازد. درنهايت با بررسي معماري و اقليم گرم و خشك، راهكارهاي مناسب جهت طراحي اوليه و جزئيات اجرايي ساختمان ها ارائه شده است و در نتيجه تاثير عواملي چون پنجره، سايبان ها، آتريوم، بادگير و دودكش خورشيدي مشخص شده است.