مروري بر ارتقاء مولفه‌هاي معماري فضاهاي دانشگاهي با تأكيد بر اهداف معماري بيوفيليك

A Review on Improving the Architectural Components of University Spaces with an Emphasis on the Objectives of Biophilic Architecture

امروزه زندگي شهرنشيني و پيشرفت‌هاي فناوري، انسان را از طبيعت دورساخته كه موجب عدم آسايش و آرامش انسان‌ها شده است. در حالي‌كه پيوند انسان و طبيعت همواره غيرقابل انكار و جز فطرت آدمي به شمار مي‌رود. همين مسئلۀ حياتي؛ معماران را برآن داشته تا هم از طبيعت براي طراحي بناها الهام گرفته و هم در تلاش براي مستحكم‌تر كردن ارتباط يا به تعبيري حفظ ارتباط انسان با طبيعت در فضاهاي داخلي به معرفي معماري بيوفيليك رسند. معماري بيوفيليك، يكي از رويكردهاي جديد در معماري امروز تلقي مي‌شود كه هدفِ آن ارتقاء فضاهاي داخلي با استفاده از عناصر طبيعي است. مطالعات امروزه علم اعصاب نشان مي‌دهد بيمارهاي روحي رواني، افسردگي، اختلالات خُلقي و خستگي در محيط كار، اُفت خلاقيت در خانه و يا محل تحصيل دانشجويان همگي ناشي از عدم ارتباط انسان به طبيعت و كمرنگ شدن حضور گياه و درخت در بطن فضاهاي داخلي است آن هم نه به عنوان چند گل و گلدان. در اين ميان منظره‌سازي در فضاي داخلي شرط اصلي در معنا بخشي و ايجاد حس زيبايي در معماري بيوفيليا تلقي مي‌گردد. هدف اين پژوهش، ارتقاء فضاهاي آموزشي بر مبناي اهداف معماري بيوفيليك يا همان معماري زيست دوست است. بدين منظور ابتدا به موضوع معماري بيوفيليك و مختصات مفهومي طراحي آن پرداخته شده و در ادامه پيشنهاداتي در قالب مسائل معناشناختي، هويتي و ساختاري جهت ارتقاء فضاهاي دانشگاهي ارائه گرديده است. در تحقيق حاضر از روش مطالعات كتابخانه‌اي استفاده گرديده كه روش تجزيه و تحليل داده‌ها به صورت توصيفي (مرتب كردن، انتخاب مفاهيم، فهرست بندي و كد‏گذاري) است.