مقدمه‌اي بر ضرورت رابطه محتوا و محيط آموزشي در فضاهاي دانشگاهي

Interdisciplinary interaction Subscription of syllabus and the university educational environment

به‌روزرساني محتواي كتب درسي و سرفصل دروس دانشگاهي، همواره مسئله روان‌شناسان يادگيري، اساتيد و برنامه ريزان درسي بوده‌است؛ اما كمتر به چگونگي رابطه و هم‌پيوندي ركن‌هاي آموزش با يكديگر اشاره شده و عموما هر ركن به شكلي مجزا مورد بررسي و توجه قرار گرفته‌‌است. هدف اين پژوهش، چگونگي ارتقاء فضاي دانشگاهي در تعامل با ركن ديگر يعني محتواي آموزشي -كه توسط وزارت علوم، تحقيقات و فناوري، اطلاع‌رساني مي‌گردد و در دانشگاه‌هاي سراسر كشور، به روش‌هاي متنوعي، اجرا مي‌شود- مي‌باشد. در امتداد هم بودنِ دو ركن محتوا يا نظام آموزشي و محيط آموزشي، يادگيري دانشجويان را تحت تأثير قرار مي‌دهد. نقطه اشتراك دو ركن مذكور، در راستاي به‌روزبودنِ مسير آموزش، تعاملات ميان‌رشته‌اي مي‌باشد كه به عنوان عامل پاسخده و دربرگيرنده ساير مؤلفه‌هاي يادگيري - مراتب يادگيري به‌طوركلي در مفاهيمي چون انگيزش و توجه، تمركز، حافظه، خلاقيت فردي و جمعي خلاصه شده و بررسي اين موارد، پيش‌درآمدِ بررسي فرآيند يادگيري است-، به عنوان راهبردي براي فرازش يادگيري پيشنهاد شده‌‌است. اثبات اين مدعا از دو جنبه حاصل گرديده‌است: از يك سو، سرفصل دروس كه نشان از اشتراك محتوايي دروس رشته‌/گرايش‌هاي مختلف دانشگاهي دارد – كه اين امر در پژوهش پيشِ‌رو، در خصوص رشته‌ها و گرايش‌هاي گروه هنر، معماري و شهرسازي مورد بررسي قرار گرفته‌است- و از سويي ديگر، از منظر فرآيند و نظام يادگيري و ادراك انسان كه با حوزه‌هاي روانشناسي يادگيري و روانشناسي محيط مرتبط مي‌باشد. در نهايت، با استدلال استقرائيِ نتايجِ دو مسير فوق و جمع‌بندي آن، چراييِ بايستگيِ تعامل بين‌رشته‌اي در محيط آموزشي بالاخص محيط دانشگاهي و اهميت آن در پيوندِ اركان آموزش، به اثبات رسيده‌است. اين مقاله، برگرفته از بخش‌هايي از پايان‌نامه كارشناسي‌ارشد با عنوان طراحي دانشگاه هنر رضوي مشهد، جستاري در پويايي ادراك بصري دفاع شده در زمستان 1398، مي‌باشد.