تحليل و ارائه راهكارهاي معمارانه براي كاهش خستگي كاربران در ساختمان هنر و معماري دانشگاه رازي

Analyzing and presenting architectural solutions to reduce user fatigue in the art and architecture building of Razi University

اين نوشتار مؤيد آن است كه خستگي ازجمله عوامل موثر بر ناكارآمدي فرآيند يادگيري است. ازسوي-ديگر، در مبحث روانشناسي شناختي، حضور در طبيعت به مثابه يكي از عوامل موثر در كاهش خستگي عنوان شده است. پس با افزايش فرصت حضور در طبيعت مي توان ضمن كاهش خستگي باعث افزايش كارآمدي فرآيند يادگيري شد. اين وضعيت به ويژه در ساختمان هاي متعدد دانشگاهي (و صدالبته در ديگر فضاهاي آموزشي) مطرح بوده و از اهميت فراواني برخوردار است. لذا مقاله پيشِ رو درصدد است ضمن محدودنمودن دامنه چنين بحثي به ساختمان هنر و معماري دانشگاه رازي، به تحليل و ارائه راهكارهايي براي افزايش ارتباط كاربران با طبيعت بپردازد. اين مقاله، براي رسيدن به چنين هدفي، از نظريه بازيابي توجه به عنوان مباني نظري و از روش مشاهده بهره گرفته است. يافته ها مؤيد آن بوده كه جابجايي زمان و ميزان استفاده از كلاس-ها و آتليه ها؛ استفاده از فضاي سبز در لابي ها و نقاط مكث؛ افزودن پوشش گياهي به زمين هاي مقابل پنجره ها؛ تغيير مبلمان؛ حذف نرده ها و يا تقليل ابعاد فريم هاي پنجره ها در زمره راهكارهاي قابل دسترس و ساده براي افزايش ارتباط كاربران اين ساختمان با طبيعت است. علاوه براين، راهكارهاي ديگري نيز مي تواند در دوره تعمير و نگهداري ساختمان موردتوجه قرار گيرند. كاهش يا حذف ديوارهاي زيرپنجره ها؛ افزايش منافذ و ... از اين قبيل راهكارهاست كه با توجه به هزينه هاي اقتصادي آنها و نوسازبودن ساختمان در شرايط موجود توجيه اقتصادي ندارد اما در بلندمدت مي تواند مدنظر قرار گيرد.