نقش هويت مكاني در ارتقا دلبستگي به فضاي باز دانشگاهي

The role of place identity in promoting attachment to university open space

شناخت و درك مفهوم هويت و هويت مكاني در بسياري از حوزه هاي علمي كاربرد دارد. به تعبيري مفهوم هويت را در چارچوب فردمداري مي‌توان بيان كرد كه؛ واحد تحليل آن فرد است و هويت مكاني در آثار معماري به ويژگي ها و كيفيت هاي منحصربفرد يك مكان خاص كه فرديت را تقويت ميكند اشاره دارد. ارزيابي‌هاي به عمل آمده از دانشگاه‌ها نشان مي‌دهدكه؛ بخش زيادي از دانشكده‌ها و كلاس هاي درس را فضاهاي بسته تشكيل مي‌دهد و تمام توجهات برنامه‌ريزان و طراحان معطوف به فضاهاي دروني است، از طرفي دانشگاه‌ها محيطي براي يادگيري، آموزش، تحقيق و پژوهش هستند كه در كنار آن تعاملات اجتماعي متعددي بين افراد در اين محيط‌ها شكل مي‌گيرد. در اين ميان منظر و فضاهاي باز شامل محوطه و فضاهاي باز، باغچه ها از توجه شايسته مغفول مانده‌اند اما داراي اهميت فراواني هستند؛ در واقع فضاهاي باز دانشگاهي مي‌توانند در پيشبرد اهداف دانشگاه‌ها علم و آموزش نقش مؤثرتري داشته باشد. هدف از اين پژوهش؛ بررسي نقش هويت مكاني در فضاي باز دانشگاهي و راهكارهايي براي ارتقا دبستگي براساس ايجاد تعاملات ميان دانشجويان مي‌باشد. در پي تغيير و تحولات ايجاد شده در زمينه هاي علمي و آموزشي لزوم توجه به طراحي محوطه هاي باز دانشگاهي از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشد. روش تحقيق مورداستفاده در اين پژوهش كيفي و از نوع توصيفي-تحليلي مي‌باشد، كه با استفاده از مطالعات كتب و مقالات مختلف، نتايج حاصل از آن به عمل آمده‌است، روش گردآوري اطلاعات، ميداني و از طريق مشاهده مستقيم مي‌باشد. نتايج نشان مي دهد كه؛ هويت مكان در ارتقا دلبستگي به فضاي باز در محيط دانشگاه به ايجاد حس منحصر به فرد از مكان كه مختص دانشگاه و بافت اطراف آن است اشاره دارد. معماران با استفاده از مواد، رنگ‌ها، الگوها و فعاليت‌هاي محلي به اين مهم دست مي‌يابند كه؛ تاريخ، فرهنگ و شخصيت دانشگاه و شهر يا منطقه اطراف آن را منعكس مي‌كند.