پرورش مبتني بر آموزه هاي نهج البلاغه، رويكردي براي حل مسأله كار و توليد

نظام آموزشي و در نهايت مدرسه از مهمترين عوامل توانمند سازي و توسعه فردي ،اجتماعي و فرهنگي جامعه از طريق دانش آموزان است. توانمندي منابع انساني و رسيدن به حد مطلوب سلامت روان و كارآمدي در جامعه نشانه كارايي واقعي نظام آموزش و پرورش و مدارس مي باشد.هر نظام هاي آموزشي به انسان و غايت وجودي وي دارد ، اهداف و به تبع آن برنامه هايي براي نسل آينده تدوين مي كند. با احترام به همه نظريات علمي طبق نظرانديشمندان مسلمان غايت هاي موجود انساني را بايد از منظر خالق او تبيين و برهمين اساس باورهاي ديني به تحقيق در مورد مباني و اصول تربيت انسان جهت مي دهد با قدري تامل مشخص مي شود كه اين باور به هيچ وجه محدود كننده نيست بلكه جهت دهنده و مانع بسياري از محدود نگري هاي انساني مي شود.از آنجايي كه برنامه تربيت با رويكرد تقويت بنيان هاي كار آفريني و توسعه توليد در مدارس كه از اهداف مهم همه كشور ها است و از طريق آموزش هاي رسمي پايه گذاري مي شود. اين مقاله با هدف تبيين مولفه هاي تربيت از منظر نهج البلاغه، اصول تربيت توانمندساز را براي تقويت بنيان هاي كار آفريني بر اساس اصول تربيتي نهج البلاغه مورد بررسي قرار داده است. اين مقاله با استفاده از روش كتابخانه اي انجام شده است. نتايج اين مقاله بيان مي كند،در صورتي ما به نظام آموزشي كارآمد براي توانمندسازي موثر بر كار و توليد دست مي يابيم كه تربيت بر مبناي بنيان هاي اعتقادي و اخلاقي را با مولفه هاي توانمندسازي در ابعاد تفكر خلاق، اعتماد به نفس و كسب مهارتهاي مورد نياز را برنامه ريزي كنيم.