عوامل انحراف خواص از ديدگاه نهج البلاغه امام علي (ع)

انسان ها از لحاظ ذات و سرشت يكسانند و عوامل ترقي و انحراف از مسير حق در همۀ آنها وجود دارد. اين امر با بازخواني و دقت در برهه هاي تاريخي روشن مي شود و براي جامعۀ انساني عبرت آموز است. برخي از بيانات نهج البلاغه سرگذشت انسان هاي خواص و برجسته اي است كه با وجود روشن بودن حق، از مسير شايسته خود منحرف شدند. توجه دادن خواص در هر جامعه اي به رفتاري كه آنها در پيش گرفته اند مانع از شكل گيري بسياري از انحرافات خواهد بود، به همين هدف، اين مقاله به روش توصيفي-تحليلي به تبيين عوامل متعدد انحراف خواص از ديدگاه نهج البلاغه پرداخته است. مقصود ما از خواص، افراد و گروه هايي است كه حامي حقّ اند؛ اما در مقابل دنيا و متاع هاي آن دچار انحراف مي شوند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه انحراف خواص از منظر نهج البلاغه متأثر از عوامل متعدد اخلاقي رفتاري اي مانند: دنياپرستي، پرهيز نكردن از مال حرام و عافيت طلبي و...؛ و عوامل اعتقادي و فكري اي مانند: نداشتن ايمان واقعي، ولايت ناپذيري، نا آگاهي به قرآن و عدم رجوع به سنّت و...؛ و عوامل سياسي ـ اجتماعي اي چون: رياست طلبى، بي بصيرتي، ملاحظات خويشاوندي و ... بوده است.