بررسي مفهوم كار در نهج البلاغه از نگاه آراي بورديو

اين پژوهش با استفاده از نظريه‌هاي جامعه‌شناختي پير بورديو، به بررسي مفهوم «كار» آن‌گونه كه در نهج‌البلاغه، يك اثر ادبي محوري اسلامي منسوب به علي بن ابي‌طالب است، مي‌پردازد تا بينشي تازه از ديدگاه‌هاي غيرسنتي، ديني و غير غربي ارائه دهد. اين مطالعه از يك رويكرد هرمنوتيكي و تفسيري براي تحليل انتقادي بازنمايي چندبعدي «كار» و تجلي آن در بافت اجتماعي- مذهبي نهج‌البلاغه استفاده مي‌كند و بررسي مي‌كند كه چگونه مي‌توان مفاهيم بورديو از عادت، سرمايه و ميدان را گسترش داد. پس از يك پرسش پژوهشي دو وجهي، اين مطالعه به بررسي چگونگي بيان «كار» در نهج‌البلاغه مي‌پردازد و چگونه نظريه‌هاي بورديو مي‌توانند درك ما از اين بازنمايي‌ها را در بافت اجتماعي-مذهبي تقويت كنند. دايره هرمنوتيك لايه‌هايي از معنا را در اطراف «كار» ايجاد مي‌كند و آن را به‌عنوان تلاشي الهي كه در تار و پود اخلاقي فرد نفوذ مي‌كند، آشكار مي‌كند. علاوه بر اين، «كار» را در «حوزه» نهج‌البلاغه تحليل مي‌كند و شبكه‌اي پيچيده از روابط اجتماعي و آموزه‌هاي ديني را به همراه «سرمايه» به نمايش مي‌گذارد كه پاداش‌هاي اقتصادي، اجتماعي و معنوي را براي مشاركت‌هاي حرفه‌اي معنادار به نمايش مي‌گذارد. نتايج نشان مي‌دهد كه نهج‌البلاغه تصوير پيچيده‌اي از «كار» ارائه مي‌دهد كه با هنجارهاي اخلاقي و اجتماعي تلاقي مي‌كند و كار را به عنوان بخشي جدايي‌ناپذير از شخصيت و عملكرد معنوي فرد به تصوير مي‌كشد. علاوه بر اين، اين مطالعه نشان مي‌دهد كه بكارگيري سازه‌هاي نظري بورديو، درك «كار» را در نهج‌البلاغه غني مي‌كند و نشان‌دهنده رابطه هماهنگ بين رفتار فردي، انتظارات اجتماعي و آرزوهاي معنوي است. در نتيجه، اين مطالعه نه تنها معاني غني «كار» را در يك متن محوري اسلامي روشن مي‌كند، بلكه اين آموزه‌هاي كهن را با چارچوب‌هاي جامعه‌شناختي مدرن پيوند مي‌دهد و بر ارتباط پايدار «كار» و ادغام عميق‌تر آن با فعاليت‌هاي اقتصادي و تعهدات اخلاقي تأكيد مي‌كند. . پيامدها حاكي از آن است كه خرد مندرج در نهج‌البلاغه براي جامعه معاصر مرتبط است و شيوه‌هاي اقتصادي و اخلاقي متعادل را تشويق مي‌كند. اين مطالعه نمونه منحصر به فردي از نحوه گفتگو و اطلاع رساني متون تاريخي و مذهبي با نظريه هاي اجتماعي معاصر ارائه مي دهد.