ارائه مدل استراتژي هاي سكوت سازماني بر اساس آموزه هاي نهج البلاغه

سكوت سازماني پديده اي است در سطح جمعي كه در آن كاركنان از ارائه اطلاعات، عقايد يا نگراني هاي خود كه در رابطه با مسائل و مشكلات بالقوه كاري مي باشد، خودداري مي كنند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي مولفه ها و در نهايت ارائه مدل استراتژي هاي سكوت سازماني بر اساس نهج البلاغه مي باشد. براي استخراج مولفه ها و ارائه مدل از روش تحليل مضمون استفاده شده است. نتايج حاصل از بررسي ها نشان داد كه بر اساس سخنان امام علي(ع)، مولفه هاي سكوت سازماني در دو بعد سكوت و عدم سكوت قابل طبقه بندي مي باشد. براساس نتايج سكوت در مورد امر به معروف و نهي از منكر، ظلم ستيزي، افراط و تفريط و جاه طلبي و قدرت طلبي جايز نبوده و در برابر اين موارد بايد سكوت خود را شكست. اما در مورد اطاعت از خداوند، عدالت، انتقادسازنده، قانون گرايي، نداشتن دانش و حفظ وحدت بايد سكوت نمود.