كاوش اضطراري محوطه ي شيخ رش2، حوضه ي آبگير سد چپر آباد اشنويه، آذربايجان غربي

به‌رغم عدم فعاليت‌هاي پژوهشي ميداني در مقابل توسعه و عمران امروزي بيش‌ازپيش حفاظت از محوطه‌هاي باستاني ضروري است. چرا كه هر محوطه يا تپه‌اي مي‌تواند اطلاعات ارزشمندي از نياكان ما پيش رو بنهد. متأسفانه در روزگار اخير چه افراد سودجو و چه نهادهاي دولتي به جهت توسعه و آباداني عوامل اصلي تخريب اين آثار هستند. در دو دهه‌ي اخير سدسازي يكي از عوامل تهديد براي ميراث‌ فرهنگي به‌خصوص در رشته‌كوه زاگرس محسوب مي‌شود. يكي از چنين اقداماتي اخيراً با آبگيري سد چپرآباد در شهرستان اشنويه اتفاق افتاده است كه با ورود وزارت ميراث ‌فرهنگي، گردشگري و صنايع‌دستي كشور و پژوهشگاه ميراث ‌فرهنگي و گردشگري مانع از اين اتفاق ناميمون گشته است. از اين‌رو، سد چپرآباد كه به‌منظور احياي درياچه‌ي اروميه و همچنين نياز بخش كشاورزي اراضي بخش نالوس شهرستان اشنويه ايجاد شده است در سال 1399 توسط محسن زيني‌وند مورد بررسي و شناسايي باستان‌شناسي قرار گرفت كه منجر به شناسايي 13 اثر باستاني شد (زيني‌وند 1399). محوطه‌ي شيخ‌رش 2 يكي از آثار باستاني شناسايي شده است كه در منطقه‌ي پرخطر واقع است، بنابراين، در گام نخست حائز اولويت براي كاوش تشخيص داده شد. اين برنامه با پيگيري و همت پژوهشگاه ميراث‌ فرهنگي و گردشگري و پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي به ثمر نشست و طي مجوز شماره‌ي 4002813 به تاريخ 27/4/1400 عملاً كار ميداني آغاز گرديد.