بررسي انواع مدل هاي برنامه ريزي استراتژيك و عملياتي سازماني

تفاوت بين برنامه ريزي استراتژيك و عملياتي از ديرباز در سازمانها و شركت هاي دولتي و خصوصي مطرح بوده كه با چه روش مي توان به سطحي از برنامه ريزي در كسب و كار رسيد كه بيشترين بهره وري و اثربخشي عايد سازمان شود.از اين رو برخي از مديران ارشد بدنبال مدلي مناسب براي مجموعه خود رفتند كه برخي موفق و برخي ديگر ناموفق بوده اند كه يكي از دلايل شكت برنامه ريزي نه به بلند مدت بودن و نه به كوتاه مدت بودن آن بلكه به عدم تشخيص مدل مناسب براي برنامه ريزي شركت مربوط مي شد. علاوه بر اين در ايران درحال حاضر در رشته هاي آكادميك و موسسات مشاوره اي بيشتر از مدل هاي شركت هاي پيش روي صنعتي بين المللي و شناخته شده استفاده مي شود درصورتيكه در اين تحقيق با مروري كه بر ادبيات نظري و تحقيقات پيشين صورت پذيرفته است. نتيجه مي شود كه هر شركت يا سازماني مي بايست بسته به ساختار و ماموريتي كه دارد مدل منحصر به فرد برنامه ريزي راهبردي و عملياتي خود را بتدريج در طول زمان بدست آورد تا متناسب با آن، اهداف از پيش تعريف شده خود را در برش ها و مقاطع زماني كوتاه، متوسط و بلند مدت با يك برنامه ريزي دقيق ، محقق و عملياتي سازد و اين منوط به حمايت رهبران و همكاري نيروي انساني متعهد است .