بررسي نقش امضاء ديجيتال در تجارت الكترونيك

براي انجام داد و ستدهاي الكترونيكي در بستر فناوري اطلاعات يكي از اصولي ترين راه هاي ورود و تسهيل در فرآيند تجاري داشتن هويت الكترونيكي و اخذ گواهي نامه هاي ديجتيال است. كه منجر به پيدايش امضاء ديجيتال شده است كه در ايران از سال 1382 (قانون تجارت الكترونيك) مسير قانوني شدن آن آغاز و تاكنون در حال توسعه مي باشد. از طرفي اين امضاء مي تواند مجوزي براي زير شاخه هاي صنعت فينتك قلمداد شود بطوريكه بايكبار تعيين و احراز هويت الكترونيكي، دسترسي مشتري به ساير خدمات مالي در بستر اينترنت فراهم مي شود و قادر است هرآنچه كه انواع مختلف دسترسي به خدمات مالي و تراكنش هاي پولي لازم باشد دراختيار بگيرد.در اين مطالعه توصيفي سعي شد با مروري بر آخرين دستاوردهاي علمي و تجربي برندهاي معتبر ، مزاياي اين فناوري در راستاي تجارت الكترونيك بررسي و تشريح شود تا ابعاد مختلف كاربرد آن در صنايع مختلف از جمله بانكداري نوين و تجارت الكترونيك شناخته و مسيرهاي توسعه آن براي مشتري و كسب و كارها مورد تحليل واقع گردد.اگرچه ابزارهاي فناوري براي ايجاد امنيت بخشي و كاربرد پذيري امضاء ديجيتال بسيار موثر است. اما درنهايت ابعاد حقوقي و فرآيند كسب و كار در ايجاد يك قرارداد مطمئن بين خريدار و فروشنده يا خدمات گيرنده و خدمات دهنده مي تواند بوجود آورنده يك معامله ايمن و پايا باشد كه تضمين كننده برقراري تكرار آن در طول زمان است. بطوريكه ارزش افزوده آن در كاهش بعد زمان و مكان و مصرف انرژي براي طرفين قرارداد موثر بحساب مي آيد.