بررسي تاثير درمان تركيبي با استفاده از دوكسوروبيسين و پلاسماي سرد با منابع توليد پلاسماي مختلف بر رده ي سلولي MCF-7

Investigating the effect of combinational treatment by doxorubicin and cold plasma with different plasma sources on MCF-7 cell line

اين مقاله تاثير درمان تركيبي با استفاده از محيط كشت فعال شده با پلاسماي سرد و دوكسوروبيسين را بر رده ي سلولي MCF-7 با استفاده از منابع توليد پلاسماي متفاوت مورد پژوهش قرار داده است. به اين منظور از 3 منبع توليد پلاسما شامل دستگاه تخليه الكتريكي پلاسما، پلاسما جت KINPen و پلاسما جت طراحي شده جهت فعال كردن محيط كشت با پلاسما استفاده شد. سلول ها پس از درمان تركيبي با مناسب ترين منبع توليد پلاسما ابتدا توسط N استيل L سيستئين مورد آزمون قرار گرفته و سپس توسط آزمون MTT و فلوسايتومتري بررسي شدند. نتايج نشان داد در ميان درمان هاي تركيبي با دوكسوروبيسن و مدت زمان هاي 1، 2، 3 و 4 دقيقه از پلاسما دهي محيط كشت، درمان تركيبي با استفاده از 45/0 ميكرومولار دوكسوروبيسن و محيط كشت فعال شده با پلاسما به مدت 3 دقيقه، ميزان آپوپتوز به ميزان قابل توجهي در مقايسه با درمان غير تركيبي با دوكسوروبيسين و پلاسماي 3 دقيقه افزايش يافته است. در درمان هاي تركيبي با مدت زمان هاي كمتر از 3 دقيقه فعال سازي محيط كشت با پلاسما، اثر گذاري بر افزايش آپوپتوز كمتر بود و در مدت زمان بيشتر از 3 دقيقه منجر به افزايش نكروز گرديد. انتخاب دستگاه مناسب، تاثير قابل توجهي در توليد PAM با اثر گذاري بهتر دارد.