مطالعه تاثير هورمون hmg بر ميزان آبستني و دوقلو زايي در گله هاي صنعتي گوسفند استان تهران

اين مطالعه در خارج از فصل توليد مثلي(اسفند لغايت تيرماه) در دو گوسفندداري اطراف تهران كه هر دو صنعتي و داراي سيستم بسته با روش خوراك دهي دستي كه جيره غذايي هر دو گله توسط متخصص تغذيه و براساس احتياجات NRCنوشته شده بود صورت گرفت. دام ها در اين دامپروري ها براساس سن، وضعيت آبستني و شيرواري طبقه بندي شده و جيره هاي متفاوت دريافت مي كردند. ميزان آبستني و دوقلوزايي در گوسفندان كه از نژاد افشاري بودند متعاقب استفاده از هورمونhMGمورد بررسي قرار گرفت. روش كار: در اين مطالعه ۳ گروه مورد بررسي قرار گرفتند كه هر گروه داراي حداقل۵۰راس گوسفند بوده گروه اول: شامل ۵۵ راس گوسفند بوده كه از PGF۲α (دي كلو پروستنول) به فاصله۹روز استفاده نمودند(PG+PG) گروه دوم: شامل ۶۶ راس گوسفند بوده كه از سيدر ۱۱روزه و سپس تزريق۴۰۰واحد بين المللeCGهمزمان با برداشت سيدر استفاده شد (eCG+CIDR) گروه سوم: شامل ۶۵ راس گوسفند بوده كه از سيدر۱۱روزه به همراه يك ويالhMGهمزمان با برداشت سيدر استفاده گرديد(hMG+CIDR). سپس به مدت ۳۵ روز قوچ اندازي صورت گرفت كه برابر با۳سيكل جنسي بوده و سپس از نظر آبستني و دوقلوزايي مورد مطالعه و بررسي قرار گرفتند. نتايج: با توجه به بررسي آماري صورت گرفته بين گروه سوم كه شامل هورمون(hMG+CIDR)بوده با ميزان آبستني معادل ۸۹ درصد كه ۵۷ راس از ۶۵ راس گوسفند آبستن بودند و گروه دوم كه هورمون(eCG+CIDR)بوده با ميانگين آبستني ۸۶ درصد كه۵۷ راس از ۶۶ راس گوسفند آبستن بودند در مقايسه با گروه اول كه(PG+PG)بوده با ميزان آبستني ۶۷ درصد كه ۳۷ راس از ۵۵ راس گوسفند اين گروه آبستن بودند در ميزان آبستني به صورت معناداري اختلاف وجود داشت. اما در ميزان دوقلوزايي گروه اول كه PGبود۳گوسفند از۳۷گوسفند آبستن داراي جنين دو قلو بوده و ميانگين تعداد جنين در اين گروه برابر(۰.۹۷)و در گروه دوم كه شامل eCGبود ۱۰گوسفند از۵۷گوسفند آبستن دو قلو بوده و ميانگين تعداد جنين در اين گروه برابر با(۱.۱۲) و گروه سوم كه hMGبود ۶ گوسفند از۵۷گوسفند آبستن داراي جنين هاي دو قلو بوده كه ميانگين تعداد جنين اين گروه برابر(۱.۰۷)بوده كه با بررسي هاي آماري صورت گرفته اختلاف معنا داري بين گروه هااز نظر ميانگين تعداد بره مشاهده نگرديد.