سندرم زوال نوزادان گربه: تحليل عوامل و راهكارهاي مديريتي

سندرم زوال نوزادان گربه (fading kitten syndrome) در دوره پيش از سن از شيرگيري و در بيش از نود درصد موارد در هفته نخست پس از تولد رخ ميدهد. مديريت اين سندرم از يك سو به دليل تشابه علايم باليني صرف نظر از علت و از سوي ديگر به علت توان محدود نوزادان در پاسخ به بيماريها ميتواند بسيار چالش برانگيز باشد. در بروز سندرم زوال نوزادان گربه عوامل غيرعفوني و عفوني ممكن است دخيل باشند. علل غير عفوني نظير فاكتورهاي محيطي، تغذيه اي، ناهنجاريهاي مادرزادي و ايزواريتروليز، در نوزادان كمتر از سه هفته شايعتر هستند. علل عفوني نظير ويروسها (مثل كليسي ويروس، هرپس ويروس، ويروس لوسمي، ويروس نقص ايمني، كروناويروس و پنلكوپني)، باكتريها (مثل استرپتوكوك، اشريشياكلي، سالمونلا، كمپيلوباكتر، بوردتلا، مايكوپلاسما و پاستورلا) و انگلها (مثل توكسوپلاسما، كوكسيديا، ژيارديا، كريپتوسپوريديا، توكسوكارا، تريتريكوموناس و كم خوني ناشي از انگلهاي خارجي) در نوزادان بيشتر از سه هفته شايعتر بوده زيرا ايمني ناشي از آنتي باديهاي مادري كاهش يافته و همچنين ايمني اكتسابي نيز هنوز ايجاد نگرديده است. اين نوزادان ممكن است بسيار ناله كنند يا از ساير نوزادان جدا بمانند و بيحال بوده، دچار بي اشتهايي و لاغري گردند، رشد ضعيفي داشته باشند يا به طور ناگهاني تلف شوند. مرگ غير منتظره نوزادي كه ظاهرا سالم بوده، شايد تنها علامت اين سندرم باشد. بررسيهاي كالبدگشايي نوزاد تلف شده و انجام كشتهاي ميكروبي و همچنين معاينات كامل كلينيكي و پاراكلينيكي مادر و ساير نوزادان ميتواند اطلاعات ارزشمندي براي تشخيص قطعي فراهم نمايد. مداواي شرايط كشنده شامل هيپوترمي، هيپوگليسمي، هيپوولمي و هيپوكسمي (قاعده ۴ ﻫ) ميتواند جان نوزاد را نجات دهد و در حفظ ساير نوزادان كمك نمايد.