اثر درمان داخل رحمي با سفتيوفور هيدروكلريد پيش از اولين تلقيح مصنوعي بر نرخ آبستني در گاوهاي شيري داراي سابقه اختلالات رحمي پس از زايمان

اختلالات رحمي پس از زايمان، مانند جفت ماندگي و متريت، با كاهش عملكرد توليد مثلي در گاوهاي شيري ارتباط دارند. همچنين نشان داده شده است كه اختلالات رحمي پس از زايمان با ايجاد اندومتريت تحت باليني مي‌تواند موجب كاهش نرخ باروري شود. بكارگيري روش‌هاي موجود براي تشخيص اندومتريت تحت باليني شامل سلول‌شناسي رحم، آزمون استراز و هيستولوژي اندومتريوم، در شرايط مزرعه دشوار و وقت‌گير است، به همين دليل ممكن است گاوهاي مبتلا به اين بيماري پس از گذشت دوره انتظار اختياري، بدون درمان تلقيح شوند؛ اين مي تواند دليلي بر افت عملكرد توليد مثلي در اين گاوها باشد. هدف از مطالعه حاضر: الف) بررسي هيستوپاتولوژي رحم در گاوهاي با سابقه جفت ماندگي و متريت پس از گذشت دوره انتظار اختياري، ب) اثر درمان داخل رحمي با سفتيوفور هيدروكلريد پيش از اولين تلقيح روي نرخ آبستني در گاوهاي شيري با سابقه جفت‌ماندگي و متريت بود. نتايج هر دو مطالعه با استفاده از آزمون مربع كاي مورد تحليل آماري قرار گرفت. بررسي هيستوپاتولوژيك در مطالعه اول نشان داد ۵/۸۷ % گاوهاي داراي سابقه اختلالات رحمي پس از زايمان (۶ راس از ۷ راس) پس از دوره انتظار اختياري درگير اندومتريت تحت باليني بودند، در حالي كه اندومتريت تحت باليني تنها در ۵/۱۲% گاوها با سابقه دوره پس از زايمان طبيعي (۱ راس از ۸ راس) مشاهده شد (P ۰/۰۵). در مطالعه دوم، نرخ آبستني در گاوهاي داراي سابقه اختلالات رحمي پس از زايمان (جفت ماندگي و متريت) كه پيش از اولين تلقيح مصنوعي سفتيوفور هيدروكلريد تحت درمان داخل رحمي قرار گرفتند (گروه درمان شده)، پس از اولين تلقيح ۱/۲۶% (۱۲ راس از ۴۶ راس)، پس از دومين تلقيح ۵۰% (۱۷ راس از ۳۴ راس) و در مجموع ۶۳% (۲۹ راس از ۴۶ راس)، و در گاوهاي داراي سابقه اختلالات رحمي پس از زايمان كه پيش از اولين تلقيح مصنوعي تحت درمان داخل رحمي قرار نگرفتند (گروه درمان نشده) به ترتيب ۵/۲۴% (۱۲ راس از ۴۹ راس)، ۱/۳۵% (۱۳ راس از ۳۷ راس) و ۵۱% (۲۵ راس از ۴۹ راس) بود. همچنين در گاوهاي داراي سابقه دوره پس از زايمان طبيعي (گروه سالم) نرخ آبستني به ترتيب ۹/۵۴% (۲۸ راس از ۵۱ راس)، ۵/۵۶% (۱۳ راس از ۲۳ راس) و ۴/۸۰ (۴۱ راس از ۵۱ راس) مشاهده شد. نتايح مطالعه اول نشان مي دهد كه احتمال ابتلا به اندومتريت تحت باليني پس از گذشت دوره انتظار اختياري در گاوهاي داراي سابقه اختلالات رحمي پس از زايمان، بيشتر از گاوهايي است كه سابقه دوره پس از زايمان طبيعي داشته اند (P ۰/۰۵). در مطالعه دوم، مجموع نرخ آبستني پس از دو تلقيح اول در گروه سالم با گروه درمان نشده تفاوت معني دار داشت (P ۰/۰۱)، در حاليكه تفاوت نرخ آبستني ميان گروه سالم و گروه درمان شده (P۰/۰۶) نزديك به معني‌داري بود. همجنين تفاوت معني‌داري در نرخ آبستني بين دو گروه درمان نشده و گروه درمان شده مشاهده نشد (P۰/۲). نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد درمان داخل رحمي با سفتيوفور پس از دوره انتظار اختياري و پيش از اولين تلقيح مصنوعي، مي‌تواند موجب بهبود نرخ آبستني و عملكرد توليد مثلي در گاوهاي داراي سابقه اختلالات رحمي پس از زايمان شود.