بهبود زنده ماني و سلامت نوزادان دام هاي كوچك پس از جراحي سزارين

هدف: مطالعه حاضر به بررسي روش هاي بهبود زنده ماني و سلامت نوزادان حاصل از جراحي سزارين در حيوانات خانگي مي پردازد. سوابق موضوع در پايگاه هاي داده: براي جمع آوري اطلاعات اين مطالعه از پايگاه هاي اطلاعاتي pubmed, google scholar, science direct استفاده گرديد. سزارين (c-section) يك تكنيك جراحي است كه براي زايمان نوزادان در مواردي كه سلامت مادر/ فرزندان در خطر است، استفاده مي شود. در حالي كه سزارين يك روش نجات دهنده زندگي است، اما مي تواند اثرات نامطلوبي بر بقا و سلامت نوزادان حيوانات كوچك داشته باشد. چندين استراتژي و تكنيك وجود دارد كه مي تواند به بهبود سلامت و بقاي نوزادان حيوانات كوچك بعد از سزارين كمك كند. مطالعات نشان داده اند كه تأخير در تجويز بيهوشي و نياز به سطوح عميق تر بيهوشي مي تواند منجر به نمرات آپگار (apgar score) بالاتر شود (امتيازي كه براي ارزيابي وضعيت فيزيكي نوزاد بلافاصله پس از تولد داده مي شود). علاوه بر اين، مايعات داخل وريدي نقش مهمي در هيدراسيون مادر و حفظ فشار خون جنين دارند. استفاده از داروهاي تقويت كننده رحم و اكسي توسين نيز انقباض رحم را بهبود بخشيده و خطر خونريزي بعد از عمل را كاهش مي دهد. علاوه بر اين، شروع زود هنگام شيردهي و تماس پوست به پوست بين مادر و فرزندان اثرات مفيدي بر بقا و سلامت نوزادان حيوانات خانگي دارد. آغوز اولين شيري است كه توسط پستانداران توليد مي‌شود و حاوي مواد مغذي ضروري و آنتي‌بادي‌هاي مادري است كه محافظت بسيار ضروري را براي نوزادان فراهم مي‌كند. نوزادان حيوانات خانگي در ۶ تا ۱۲ ساعت اول پس از تولد حتما بايد آغوز دريافت كنند تا آنتي بادي هاي مادري را به ميزان مناسب جذب نمايند. دريافت آغوز در نوزاداني كه از طريق سزارين به دنيا مي آيند حياتي تر است، زيرا آنها فرصت را براي به دست آوردن ايمني غيرفعال در طول زايمان طبيعي از دست مي دهند. تحقيقات اخير بر روي استفاده از پروبيوتيك ها به عنوان وسيله اي براي ارتقاي ميكروبيوم سالم روده در نوزادان حيوانات خانگي متمركز شده است. كاشت ميكروارگانيسم هاي مفيد در روده مي تواند به بهبود جذب مواد مغذي، ايمني و سلامت كلي منجر شود. علاوه بر اين، استفاده از حمايت هاي تنفسي غيرتهاجمي، مانند مكمل اكسيژن و تهويه با فشار مثبت، مي تواند به طور قابل توجهي خطر ابتلا به سندرم ديسترس تنفسي و مرگ و مير را در نوزادان پس از سزارين كاهش دهد. پايش دقيق علائم حياتي و شناسايي سريع و مداخلات براي ديسترس تنفسي يا ناراحتي در ساير اندام‌هاي حياتي نيز مي‌تواند براي بقاي نوزاد حيوان كوچك حياتي باشد. نتيجه گيري: در نتيجه، بقا و سلامت نوزادان بعد از سزارين با اجراي چندين اقدام قبل و بعد از زايمان قابل بهبود است. اين اقدامات شامل بهينه سازي بيهوشي، تجويز مايعات داخل وريدي و داروهاي تقويت كننده رحم، تمرين شيردهي زودهنگام و تماس پوست به پوست، مكمل آغوز يا شير خشك، و ارتقاي ميكروبيوم روده سالم است. با اين مداخلات، متخصصان دامپزشكي مي توانند به اطمينان از بهترين نتايج ممكن براي نوزادان حيوانات خانگي پس از سزارين كمك كنند.