زهر زنبورعسل و تاثير آن بر پارامترهاي اسپرم، تستوسترون و فاكتورهاي بافت شناسي بيضه در موش سوري نژاد بالب سي

توليد مثل در جنس نر مكانيسم پيچيده اي دارد كه توسط بيضه، غدد جنسي، هورمون جنسي، اسپرم و فاكتور هاي ژنتيكي و محيطي كنترل مي شود. بيضه‌ها مهمترين ارگان دستگاه توليد مثلي نر هستند و داراي ظرفيت تكثير سلولي بالا جهت توليد اسپرم در فرايند اسپرماتوژنز مي‌باشند. هورمون تستوسترون نيز نقش بسزايي در فعاليت جنسي و توليدمثلي جنس نر دارد. امروزه اطلاعات زيادي در خصوص خواص زهر زنبور عسل در دسترس است و از زهر زنبور در درمان بسياري از بيماري ها استفاده مي شود. اما تاكنون هيچ مطالعه كاملي در خصوص تاثير زهر زنبور بر روي دستگاه توليد مثل موش سوري نر انجام نشده است. در اين تحقيق به منظور بررسي تاثير زهر زنبور عسل بر جنبه هاي بافت شناسي فرايند اسپرماتوژنز و پارامترهاي اسپرم در موش سوري نر تعداد ۵۰ موش سوري نژاد بالب سي بالغ با ميانگين وزن ۳۰گرم خريداري شد و حيوانات در ۵ گروه مساوي در قفس‌هاي استاندارد و در شرايط استاندارد دسترسي به آب و غذا نگهداري شدند(۱۰ موش در هر قفس). گروه شاهد آب مقطر و گروه هاي ديگر به ترتيب دوزهاي ۰.۲۵ ، ۰.۵ ، ۱ و ۲ ميليگرم بر كيلوگرم وزن بدن زهر زنبور عسل به صورت داخل صفاقي طي ۳۵ روز متوالي دريافت كردند. بعد از ۷۲ ساعت از آخرين تجويز، خونگيري (از قلب) و پس از آن كشتار انجام شد. سپس نمونه‌گيري از بيضه جهت مطالعات هيستومورفومتريك و از اپيديديم جهت ارزيابي اسپرم تهيه گرديد. نتايج به دست آمده از اين تحقيق نشان داد كه تجويز زهر زنبور عسل در موش‌هاي سالم هرچند ميتواند موجب برخي تغييرات جزيي مثبت هيستومورفومتريك، افزايش تعداد اسپرم و نيز افزايش تستوسترون خون شود، اما در دوزاژ بالا با كاهش زنده ماني اسپرم همراه است كه ميتواند ناشي از تغييرات ساب سلولار باشد.