بررسي تطبيقي مؤلفه‌هاي آرمان‌شهر (utopia) در اشعارِ احمد مطر و حميد مصدّق

آرمان‌شهر (utopia) از ديرباز آرزوي بشر بوده است، انساني كه هميشه به‌دنبال يك بهشت آرماني بوده و گم‌شده‌ي خود را كه همانا سعادت است، در آن جستجو مي‌كرده است. مي‌توان گفت آرمان‌شهر هدف انسان‌ها، مكاتب و ادياني بوده است كه نسبت‌به زمان حال خود معترض بوده‌اند. حميد مصدّق از جمله شاعران برجسته‌ي ايراني مي‌باشد كه حسرت گذشته‌هاي خوش ازدست‌رفته، در شعرش به‌شكل مدينه‌اي فاضله ديده مي‌شود. در طرف مقابل، احمد مطر، شاعر برجسته‌ي عراقي كه همواره با زبان تند و گزنده‌ي خويش صاحب‌منصبان و استعمارگران را مورد انتقاد خود قرار داده، در بين واژگان شعري خويش از عراق باشكوه سخن مي‌گويد؛ سرزميني كه عدالت، دوري از فقر و ظلم، انسانيت، صلح و آشتي مفاهيم راستين آن مي‌باشد. در اين جستار ادبي با روش توصيفي تحليلي به بررسي مفاهيم آرمان‌شهري در شعر حميد مصدّق و احمد مطر خواهيم پرداخت. از نتايج مهمّ اين پژوهش مي‌توان به بازتاب مؤلّفه‌هاي آرمان‌شهري همچون عدالت، مهرورزي و صلح، توجّه به ابعاد انساني، بازگشت به دوران كودكي، و ساختار مدينه‌ي فاضله در ديدگاه هر دو شاعر اشاره نمود.