تاريخچه هنر موج بافي در استان قزوين

ايران از جمله كشورهايي به شمار ميرود، كه فرهنگ هاي بومي متنوعي را داراست . و جغرافياي پهناور آن از اقوام مختلفي شكل گرفته است. هركدام از اين فرهنگ هاي بومي و محلي داراي سنّتها و آداب و رسومِ مختص خود هستند، كه شاخصه هاي شناختي آن قوم به حساب مي آيد. براي نمونه لباسِ محلي كردي يا لري يكي از شاخصه هاي شناخت اين اقوام به شمار ميرود. از سويي يكي از راه هاي شناخت گروه هاي قومي در هر جغرافيا، آشنايي با هنرهاي دستي آنان است. براي مثال گليم بافي در نزد بختياري ها پيشينه اي چند هزار ساله دارد. يا صنعت سفالگري در غرب ايران و يا در گيلان و مازندران نيز كه سابقه اي چندين هزار ساله دارند از آن جمله است. هنر موج بافي نيز از جمله اين هنرهاي بومي و محلي محسوب ميشود. كه پيشينه اي كهن به درازاي تاريخ ايران زمين دارد. جغرافياي اين هنر را غالباً مناطق غربي ايران بيان كرده اند، كه تا اندازه اي درست مينمايد. اما اين هنر در مناطق مركزي ايران از جمله قزوين نيز سابقه اي طولاني را داراست. هنوز كه هنوز است اطلاع دقيقي از قدمت اين هنر در ايران و شهر قزوين در دست نيست. اما برخي شواهد تاريخي نشان ميدهد كه در دوره هاي خاصي از تاريخ، اين صنعت رواج بسياري در ايران و قزوين داشته است. آخرين داده هاي موجود بيانگر اين است كه لااقل اين هنر در قرون معاصر در پهنه فلات ايران رواج داشته است. براي نمونه در دوره هاي قاجار و پهلوي، اين هنر به صورت گسترده در شهرها و روستاها آموزش داده ميشده، و به صورت يك صنعت پويا رونق داشته است. ولي با انقلاب سفيد شاه و مهاجرت گسترده روستائيان به شهرها، شاهد ركود اين صنعت كهن و ديرينه در سطح كشور و استان قزوين هستيم.