ارزيابي جامع زيست محيطي سيستم‌هاي استحصال آب باران: مطالعه مروري

امكان سنجي نصب سيستم هاي جمع ­آوري آب باران در ساختمان ­ها معمولاً بر اساس تحليل­ هاي اقتصادي تعريف مي­شود. در اين پژوهش، مطالعات مربوط به مصرف آب در ساختمان‌ها، استفاده از آب باران و ابزارهاي ارزيابي زيست‌محيطي را براي ارزيابي تأثير برداشت آب باران بر محيط‌زيست مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مطالعات ارزيابي چرخه حيات، ارزيابي هزينه چرخه حيات و مدل­ سازي بيلان آب در مديريت آب شهري استفاده شده است شناسايي مصارف نهايي آب در ساختمان ­ها پتانسيل بالايي براي صرفه­ جويي در آب آشاميدني از طريق منابع جايگزين (مانند استفاده از آب باران براي مقاصد غير شرب) نشان داد. اكثر مطالعات بررسي شده پتانسيل صرفه ­جويي در مصرف آب آشاميدني را بين 20 تا 65 % نشان دادند. علاوه بر اين، نتايج پژوهش ­هاي اخير نشان داد كه سيستم­ هاي برداشت آب باران ممكن است حجم رواناب را از 13 به 91٪ كاهش دهد. با اين حال، ساير منافع و اثرات احتمالي سيستم­ ها بر جريان آب و محيط زيست بايد علاوه بر پتانسيل براي برداشت آب باران ارزيابي شود.. اكثر مطالعات پيرامون چرخه حيات گزارش كردند كه سيستم­ هاي استحصال آب باران عملكرد زيست محيطي بهتري نسبت به سيستم­ هاي متمركز دارند. روش تعادل آب ممكن است به طور موثر تأثيراتي را كه اين سيستم ها بر چرخه آب ايجاد مي كنند تعيين كند. استفاده از ارزيابي چرخه حيات و روش تعادل آب با هم براي ارزيابي سيستم­ هاي استحصال آب باران در محيط شهري ضروري است.