نقشه برداري رقومي خاك، گامي در جهت مديريت مطلوب خاك در فضاي سبز

وجود نقشه هاي خاك يكي از روش هاي بسيار موثر در بحث مديريت، نگهداري خاك و بهبود بخشيدن به توليد غذا مي باشد. به روز كردن نقشه ها و اطلاعات خاك با روش هاي معمول براي كشور وسيعي مانند ايران فرآيندي زمانبر و هزينه بردار است. از اين رو تهيه ي نقشه با روش هاي جديد و در مقياس هاي وسيع منطقه اي وملي ، از اهميت ويژه اي برخوردار است. امروزه مشخص شده دقت روش هاي پدومتري جهت برآورد توزيع مكاني داده هاي اندازه گيري شده ي خاك، به علت در نظر گرفتن پيوستگي مكاني داده ها، نسبت به روش هاي معمول آماري بيشتر است و نقشه برداري رقومي خاك به منزله ي زير مجموعه اي از روش هاي پدومتري، به دليل افزايش منابع داده هاي كمكي يا محيطي فراوان، به طور كاملاً عملي توانسته است به انتقادات وارده بر خاك شناسي مرسوم فايق آيد. اين در حالي است كه نمونه برداري مستقيم ويژگي‌ هاي فيزيكي و شيميايي خاك همچنين تعيين اين ويژگي‌ ها، به‌ دليل تغيير پذيري زماني و مكاني نياز به مطالعه ‌هاي صحرايي و نمونه برداري ‌هايي فراوان دارد و معمولاً پرهزينه و وقت گير بوده و در نتيجه براي اهداف كاربردي داراي محدوديت است. همچنين احتمال اين كه چند كارشناس مرز واحدي را از خاك هاي يك ناحيه ارائه دهند كم است. از اين رو استفاده از روش هاي متدول مانند روش هاي زمين، داده هاي محيطي مانند تصاوير سنجش از دور، نقشه هاي رقومي ارتفاع و بسيار مفيد خواهد بود.