بررسي اثر ذغال بيوچار تهيه شده از كمپوست شهري بر تحمل به خشكي درختچه هاي توري و ختمي

خشكي يكي از رايج ترين تنشهاي غير زنده در گياهان است. استفاده از مواد جاذب رطوبت مي تواند نقش مؤثري در كاهش اثرات منفي اين تنش داشته باشد. امروزه استفاده از موادي با پايداري مناسب كه فاقد اثرات سو بر محيط زيست باشند در كشاورزي مورد توجه قرار دارد و از اين دست مي توان به جاذب هاي طبيعي و معدني رطوبت اشاره نمود. اين مواد علاوه بر افزايش سطح جذب آب در گياه باعث حفظ ميكروكليماي خاك و ساختار خاك مي شوند. در همين راستا آزمايشي با هدف بررسي اثر ذغال بيوچار تهيه شده از كمپوست هاي شهري بر تحمل به خشكي درختچه هاي توري(Lagerstroemia indica) و ختمي(hibiscus syriacus) در بهار و تابستان 1401 در پارك شهر تهران انجام شد. آزمايش با 4 نسبت حجمي ذغال( صفر درصد يا شاهد، 12.5 درصد، 25 درصد و 50 درصد) و دو سطح تنش خشكي( آبياري كامل و قطع آبياري) در قالب طرح پايه كامل تصادفي در 4 تكرار و 2 نهال در هر تكرار اجرا گرديد. نتايج نشان داد كه قطع آبياري سبب كاهش ارتفاع، قطر نسبي ساقه، وزن تر و خشك و ابعاد اندام هوايي گرديد و استفاده از ذغال بيوچار سبب افزايش فاكتورهاي رشدي گياه گرديد. اعمال تنش خشكي سبب افزايش نشت يوني شد كه با كاربرد ذغال بيوچار بطور معني داري كاهش پيدا كرد. تيمار 25 درصد حجمي ذغال با كاهش بيشتر اثرات تخريبي تنش بر گياه، ايجاد مقاومت بيشتري به خشكي ايحاد نموده و باعث بهبود خصوصيات مورفولوژيكي گرديد.