منظر سازي در اقليم هاي خشك با منظر سازي خوراكي و منظرسازي خشك

Landscaping in dry climates with edible landscaping and Xeriscaping

محوطه سازي مرسوم با چمن، درختچه و درخت به مقادير بيش از حد آب، نگهداري و مواد شيميايي نياز دارد كه منجر به كاهش منابع، مصرف انرژي و آلودگي مي شود. به دليل افزايش آگاهي عمومي و حرفه اي، شيوه هاي جايگزين مانند محوطه سازي خوراكي و منظره پردازي خشك رايج شده است. اين جايگزين ها مي توانند در عين حفظ ارزش زيبايي شناختي، اثرات نامطلوب بر محيط زيست را به ميزان قابل توجهي كاهش دهند. دو چشم انداز كشت جايگزين، مناظر خوراكي و منظره پردازي خشك، به دليل توانايي آنها در كاهش مصرف آب و انرژي، استفاده از مواد شيميايي و آلودگي و همچنين توليد مواد غذايي به طور فزاينده اي محبوب شده اند. نياز شهرهاي امروزي به فضاهاي سبز و پاركهاي عمومي و كمبود منابع آب موردنياز براي آبياري اينگونه فضاها يكي از مشكلات اصلي بيشتر مناطق خشك و نيمه خشك جهان است. در سال هاي اخير استفاده از گياهان بومي و سازگار در زمينه طراحي محيط و منظر و مديريت آن باصرفه آبي شكل گرفته اند.

Conventional landscaping with grass, shrubs, and trees requires excessive amounts of water, maintenance, and chemicals, which result in resource depletion, energy consumption, pollution, and contamination. Because of a growing public and professional awareness, alternative practices such as edible landscaping and xeriscaping are taking hold. These alternatives can significantly reduce adverse effects on the environment while maintaining aesthetic value. Two alternative cultivated landscapes, edible landscapes and xeriscapes, have become increasingly popular because of their ability to reduce water and energy consumption, chemical use, and pollution as well as to produce food.