اخلاق و نقش آن در پايداري معماري گذشته ايران

چكیده معماری گذشته و سنتی ایران كه تركیبی از فرهنگ ایرانی اسلامی بود ، موازین عمومی اخلاق از قبیل صدداق ، تعهدد، ارزشدها و هیدره را در خصوص ساختار فضایی معماری در خود مستتر داش و یكی از باشكوه ترین مشخصه های این معماری ، پایبندی معمار به اصدول و اعتقدادا اخلاقی اش بود كه موجبا جاودانگی كرام انسانی را فراهم می نمود . از معضلا دوران معاصر و حتی همده ادوار حیدا بشدر متم ركد بدر برخی از این نیازها و هفل از برخی دیگر بوده اسد . درواقدغ هفلد از اخلاقیا و جنبه معنوی حیا انسان و گدرای ش یدافتن و دادن وی بده سم ساح مادی زندگی ، خروج از عدال و ارزش های انسانی اس كه در جهان امروز رواج یافته اس .و باعث بده مخداهره افتدادن حیدا پایدار انسان و هبیع در زمان حال و در نسل های آتی شده اس كده نهایتا موجب شده تا مقوله پایداری به عنوان یكی از اهداف عمده حوزه های مختلف علمی و اجرایی در سرتاسر جهان مطرح شود . این نوشتار بر آن اس كه با اسدتفاده از روش كتابخانده ای و مطالعدا اسنادی به مطالعه موضوع اخلاق پرداختده و ا صدول اخدلاق مدرتبا بدا پایداری معماری سنتی ایران را بیان نماید چرا كه شناخ و كاربرد این اصول در معماری معاصر حركد در مسدیر توسدعه معیارهدای توسدعه پایدار خواهد بود . واژه های كلیدی: ، ، ،