تاثير مشاركت ورزشي در مدارس بر تعلق به مدرسه دانش آموزان متوسطه شهر قم

حس تعلق يكي از نيازهاي اساسي انسان است كه در هرم نيازهاي مازلو بعد از نيازهاي فيزيولوژيكي و امنيت قرار مي گيرد. اين عامل در دوران نوجواني و همچنين در محيط مدرسه بيشتر مورد توجه قرار ميگيرد. پژوهش حاضر با هدف تاثير مشاركت ورزشي در مدارس بر تعلق به مدرسه دانش آموزان متوسطه شهر قم انجام شد. پژوهش حاضر از نوع كمي و روش تحقيق آن در زمره پژوهش هاي علت و معلولي و پيش بين مي باشد كه داده هاي خام با استفاده از پرسشنامه و به صورت ميداني جمع آوري شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر، شامل دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم (سنين بين 16-18سال) در شهرستان قم بودندكه بر اساس آمار آموزش و پرورش شهرستان قم 9000 نفر در سال تحصيلي 1402-1401 بودند. با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه، براي چنين جامعه اي 368 برآورد شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان مي داد مشاركت ورزشي با ضريب Beta=0.387 تاثير مثبتي بر احساس تعلق به مدرسه دارد دارد. همچنين مثبت بودن عدد رگرسيون(R=0.400) به اين معناست كه رابطه مستقيمي ميان مشاركت ورزشي(متغير مستقل) و احساس تعلق به مدرسه (متغير وابسته) وجود دارد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه مشاركت ورزشي عامل مهم و تاثيرگذاري در احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان مي باشد و همچنين با توجه به يافته هاي تحقيق پيشنهاد مي شود متواليان امر و سياست گذاران كلان آموزش و پرورش تاكيد بيشتري بر افزايش ميزان مشاركت ورزشي دانش آموزان و قرار دادن ورزش و فعاليت بدني در صدر اولويت ها داشته باشند.