تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا و تمرين مداوم با شدت متوسط بر پارامترهاي هموديناميك مركزي، عملكرد اندوتليال و آمادگي هوازي در بزرگسالان غيرفعال

اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT ) بر روي سيستم قلبي عروقي قبلاً نشان داده شده است. با اين حال، محيط آبي با محيط خشكي متفاوت است. بنابراين، ما اثرات 6 هفته تمرين اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا در آب و تمرين مداوم با شدت متوسط (MICT ) را بر پارامترهاي هموديناميك مركزي، عملكرد اندوتليال و آمادگي هوازي در بزرگسالان غيرفعال بررسي كرديم. سي و يك بزرگسال غيرفعال به طور تصادفي در گروه اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا يا تمرين مداوم با شدت متوسط قرار گرفتند. گروه اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا دوازده جلسه تمرين شنا 30 ثانيه اي با شدت HRmax 95% و RPE 15-18/20 با يك دوره استراحت 60 ثانيه بين هر مسابقه انجام دادند. گروه تمرين مداوم با شدت متوسط يك تمرين شناي بدون وقفه به مدت 30 دقيقه با شدت 70-75 درصد HRmax و 12-14/20 RPE انجام دادند. فراواني تمرين براي هر دو گروه سه بار در هفته بود. تجزيه و تحليل موج پالس و اتساع با واسطه جريان (FMD) توسط تجهيزات غير تهاجمي اندازه‌گيري شد. آمادگي هوازي پس از اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا به طور قابل توجهي افزايش يافت، اما پس از تمرين مداوم با شدت متوسط تغييري مشاهده نشد. فشار افزايش (AP) و شاخص افزايش نرمال شده در 75 bpm (AIx@HR75) به طور قابل توجهي پس از اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا كاهش يافت اما نه تمرين مداوم با شدت متوسط ، در حالي كه تمرين مداوم با شدت متوسط به جاي اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا نسبت زنده ماندن ساب اندوكارد (SEVR)، فشار خون مركزي و محيطي، و HR در حال استراحت را بهبود بخشيد. فقط اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا عملكرد اندوتليال بازويي را به طور قابل توجهي افزايش داد. شش هفته اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا و تمرين مداوم با شدت متوسط آبي تفاوتي در پارامترهاي هموديناميك، عملكرد اندوتليال و آمادگي هوازي نداشتند، با اين حال 6 هفته اثرات تمرين تناوبي با شدت بالا در آب باعث كاهش سفتي شريان، افزايش عملكرد اندوتليال و آمادگي هوازي شد، در حالي كه 6 هفته تمرين مداوم با شدت متوسط در آب باعث كاهش فشار خون شرياني و HR در حال استراحت و افزايش ذخيره جريان خون كرونر شد.