الگوي اشتغال‌پذيري دانش‌آموختگان تربيت بدني

اين پژوهش با هدف تدوين الگوي اشتغال‌پذيري دانش‌آموختگان تربيت‌بدني و روش تحقيق به صورت كيفي و مبتني برنظريه‌پردازي داده بنياد مي‌باشد. براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه‌هاي نيمه ساختار يافته و تحليل اطلاعات از روش اشتراوس و كوربين و مدل پارادايمي انجام گرفت. جامعه آماري در اين تحقيق شامل اعضاي هيأت‌علمي، دانشجويان و دانش‌آموختگان كارشناسي‌ارشد و دكتري و كارافرينان ورزشي بود. نمونه‌گيري به روش گلوله برفي انجام شده كه برمبناي آن30 مصاحبه صورت گرفت. حاصل اين مصاحبه‌ها، مجموعه‌هاي از مضامين اوليه است كه طي فرايند كدگذاري باز، گردآوري و از درون آنها مقوله‌هايي استخراج شد. در مرحله كدگذاري محوري، پيوند ميان مقوله‌ها برقرار و در ادامه مرحله كدگذاري انتخابي نيز صورت گرفت. اشتغال‌پذيري به عوامل نبود زمينه خدمات و حمايت‌ دولت، تغيير فضاي كسب و كار، عدم ارتباط دانشكده‌ها با سازمان‌هاي بيروني، تعدد دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالي، ويژگي‌هاي بازار كار، ضعف مراكز دانشگاهي، افزايش تعداد دانشجويان، عدم تناسب رشته‌هاي تحصيلي دانشگاه و بازار كار و دانش، مهارت و درك مربوط به رشته تحصيلي دسته‌بندي مي‌شود. در عوامل زمينه‌اي به تغيير رويه برنامه‌هاي درسي، ارتباط دانشكده‌ها تربيت‌بدني با سازمان‌هاي بيروني، توسعه رشته‌هاي تربيت ‌بدني با نياز جامعه، ايجاد بستر كارآفريني و مهارت‌هاي عملي، توسعه سرمايه اجتماعي و توسعه مهارت‌هاي عمومي اشاره شده است، كدهاي شناسايي شده عوامل مداخله‌گر عبارتند از: فرايند تدريس- يادگيري، شرايط محيطي–كلان، ويژگي‌هاي فردي و مهارتي دانشجو و دانش‌آموختگان، مهارت‌ فردي اساتيد، ارتباط دانشگاه و بخش‌هاي دولتي و غيردولتي و پيامدهاي اشتغال‌پذيري، شامل پيامدهاي دروني و پيامدهاي بيروني مي‌باشد.