بررسي رابطه بين سواد خودكشي و انگ خودكشي در جمعيت ايراني

هدف از مطالعه حاضر بررسي رابطه بين سواد خودكشي و انگ خودكشي در جمعيت ايراني بود. روش پژوهش توصيفي-مقطعي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل زنان و مردان بالاي 18 سال ساكن كشور ايران در تابستان 1403 بود كه به فضاي مجازي تلگرام، واتساپ و اينستاگرام دسترسي داشتند و نمونه 639 نفري از آن ها به روش در دسترس گرفته شد. ابزار پژوهش فرم كوتاه فارسي مقياس انگ خودكشي SOSS و فرم كوتاه فارسي مقياس سواد خودكشي LOSSبود. تحليل داده ها به روش آمار توصيفي (فراواني، درصد)، همبستگي پيرسون، آزمون تي مستقل و آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد بين سواد خودكشي و انگ خودكشي همبستگي منفي معناداري وجود دارد به اين معنا كه با افزايش سواد خودكشي و زير مقياس هاي آن درك از انگ خودكشي و زيرمقياس هاي آن كاهش مي يابد. با توجه به ارتباط بين سواد خودكشي و انگ خودكشي مي توان جهت آموزش و توانمند كردن افراد به‌منظور كاهش افكار خودكشي و داشتن درك درست از وجود افكار خودكشي به جاي انگ خودكشي اقدام هاي ثمربخشي انجام داد.