مدل‌ها و برنامه‌هاي اثربخش پيشگيري از خودكشي در دانشگاه‌ها

با توجه به افزايش آمار اقدام به خودكشي و وجود افكار خودكشي در سطح جامعه و دانشگاه‌ها ضرورت بررسي و مرور برنامه و استراتژي‌هاي اثربخش داراي اهميت زيادي است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي برنامه‌هاي پيشگيري و مداخله هاي كاربردي جهاني خودكشي در سطح دانشگاه ها است. روش اين پژوهش مرور سيستماتيك است كه بر اين اساس از كتاب ها، مقاله ها و منابع آماري دست اول براي بررسي و شناسايي برنامه‌هاي موثر پيشگيري از خودكشي استفاده شد. ابزار جمع‌آوري كتابخانه‌اي است. يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه بسياري از دانشگاه هاي جهان برنامه‌هاي موثري با هدف پيشگيري، غربالگري، مداخله و بازتواني پس از اقدام به خودكشي در سطح دانشگاه ها به انجام رسانده‌اند كه ضروري است در كشور ما نيز مورد نظر قرار گيرند. بر اساس نتايج اين پژوهش، برنامه‌هاي موثر پيشگيري بايد چند سطحي و متناسب با نياز دانشجويان و با ارتقاي سطح مشاركت آن ها صورت گيرد. لذا مدل‌هاي موثر مبتني بر سطوح سه گانه پيشگيري و با توانمندسازي رواني و اصلاح ساختار و كاهش روش‌هاي اقدام به خودكشي است. بر اين اساس ضروري است كه به ارتقاي سطح برنامه‌ها پرداخته شود.