بررسي چيستي رنج و راه درمان آن از نگاه اسلام و معنويت مدرن

كاهش درد و رنج، و رسيدن به سعادت دنيا و آخرت از زمان آغاز آفرينش، دغدغه انسان بوده است. از آن زمان تا به حال ديدگاه‌هاي مختلفي براي رسيدن به سعادت دنيا و آخرت مطرح شده است. اديان الهي هم يكي از مهمترين اهدافشان همين بوده و در همين راستا نازل شده‌اند . يكي از اين ديدگاه‌ها، معروف به پروژه عقلانيت و معنويت است كه آرامش و سعادت را در گرو جمع ميان عقلانيت و معنويت مي‌داند. اين نظريه با تبيين چيستي رنج به سراغ راه درمان آن مي‌رود. راه‌هايي كه با بسياري از آموزه‌هاي ديني و گاهي با اصل دين مخالفت صريح دارد. اين مقاله با روش كتابخانه‌اي و تحليلي در قالب سؤالاتي واحد نظر دو ديدگاه معنويت مدرن و اسلام را به صورت تطبيقي بررسي كرده است. اسلام منشا اصلي رنج‌ها را نافرماني از اوامر الهي و رشد استعدادهاي انسان مي داند و راهكارهاي كارآمدي را مطرح كرده است كه برخي از سنخ انديشه‌اند و برخي از سنخ رفتار. اما معنويت مدرن علت اصلي رنج‌ها را اين مي‌داند كه انسان نتوانسته عقلانيت و معنويت را در درون خود جمع كند و راهكارهايي از سنخ باور و احساس و رفتار را مطرح مي كند. اما ايشان با نسبيت معرفت شناختي، رد كردن دين، قطع كردن ارتباط انسان با خداي متشخص ابراهيمي، و در نهايت عدم توجيه برخي رنج ها، بزرگترين ضربه را به معنويت و آرامش انسان ها وارد كرده اند.