تحليل نقادانه انديشه‌هاي عرفاني كريشنا مورتي با تكيه بر آموزه‌هاي اسلامي

بشر در طول قرنها و اعصار همواره در جستجوي سعادت حقيقي بوده است. عطش روزافزون به معنويت سبب شده است برخي عصر جديد عصر معنويت بخوانند، در اين ميان جريان‌هاي عرفاني نوظهور مدعي دستيابي به خوشبختي و برنامه‌هايي براي سعادت بشريت هستند. كريشنا مورتي در سنت عرفان شرقي مدعي يافتن كليد مشكلات بشريت است. كريشنا برنامه خود را «هنر ديدن و هنر شنيدن و هنر آموختن» ناميد و راه رسيدن به‌اين هدف را خالي نمودن ذهن از همه قالب‌هاي شرطي و نگاه به واقعيت آنچنان كه هست ذكر نمود. او با نقد آموزه‌هاي سنتي عرفاني ديني فلسفي، مسيري نوين را پيش روي بشريت گذاشته است. اكنون اين سوال مطرح مي‌شود مكتب كريشنا تا چه حد مي‌تواند نيازها و سوالات بنيادين بشر پاسخ دهد و تا چه اندازه مي‌تواند سعادت بشر را تضمين كند؟ به نظر مي‌رسد مسير كريشنا مورتي با وجود نگاه جديد و تاثيرگذار به مسائل بشر و ارائه راهكار در اين زمينه، نمي‌تواند طريق مطمئني را پيش روي قرار دهد. تامل در مباني فكري كريشنا مورتي نشان مي‌دهد، مسير پيشنهادي او علاوه بر ناسازگاري با مباني فكري اسلامي، دچار مشكلات ساختاري و ضعف محتوايي است. پژوهش حاضر، با روش كتابخانه‌اي ـ اسنادي در مقام گردآوري و رويكرد توصيفي تحليلي در مقام داوري به بررسي اين موضوع مي‌پردازد.