در نقد تمديد مالي پيمان ذيل بخشنامه هاي 5090 و 1300

In criticizing the financial extension of contracts with circulars 5090 1300

در قرادادهاي ذيل شرايط عمومي پيمان، از آنجايي كه دولت به عنوان صاحب اختيار پروژه و كارفرما نقش دارد و بودجه توسط وي به اين پروژه ها تخصيص داده مي شود، عمدتاً حق تعليق و فسخ يكسويه از جانب پيمانكار به علت بدعهدي هاي كارفرما در پرداخت مطالبات وي، از وي سلب گرديده است. طبيعي است در شرايطي كه پيمانكار به وظايف خود عمل كرده باشد و كارفرما مطالبات وي را در موعد مقرر پرداخت ننمايد پيمانكار از لحاظ زماني و مالي دچار خسارت مي گردد كه اين خسارات اگر به نحو مطلوب پوشش داده نشود، سبب متضرر شدن يكسويه پيمانكار در اين دست پيمانها خواهد گرديد. همين امر سازمان برنامه و بودجه را بر آن داشت تا با صدور بخشنامه اي در سال 1360 موسوم به بخشنامه 5090، دستورالعملي صادر نمايد كه ذيل آن، به علت بد عهدي هاي كارفرما در پرداخت مطالبات پيمانكاران، وي را تمديد مجاز نمايد. اين مقاله تلاش دارد به بررسي خلل هاي موجود در اين بخشنامه پرداخته و آن را از لحاظ دستورالعملهاي علمي و قانوني به چالش بكشد.