الگوي تجويز داروهاي بالقوه نامناسب بر اساس معيارهاي beers 2019 و تأثير مداخله داروسازباليني در سالمندان مبتلا به بيماري هاي كليوي طي سال هاي 2020-2021: يك مطالعه مقطعي

مقدمه و هدف: داروي بالقوه نامناسب (PIM) به دارويي اطلاق مي شود كه در مقايسه با مزاياي بالقوه آن، خطر و آسيب بيشتري را براي بيماران مسن ايجاد مي‏كند. اين مطالعه با هدف شناسايي PIM در سالمندان بستري با بيماري‏هاي كليوي و عوامل خطر آن‏ها انجام شد. روش كار: مطالعه مقطعي بر روي بيماران مسن (65 سال و بيشتر) مبتلا به بيماري كليوي بستري در بيمارستان انجام شد. طي دوره شش ماهه اول، به صورت گذشته نگر همه داروها را براي شناسايي PIMها بر اساس معيارهاي Beers 2019 ارزيابي كرديم. در مرحله دوم، يك داروساز باليني تمام داروها را ارزيابي كرد و در صورت لزوم پيشنهاد انتخاب داروي مناسب را داد. داده‏ها براي تعيين عوامل افزاينده احتمال تجويز PIM تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: بر اساس ارزيابي انجام شده بر روي 258 بيمار، مشاهده شد شيوع استفاده از داروهاي PIM در بين جمعيت مورد مطالعه شايع بود. از كل بيماران ارزيابي شده، 273 مورد PIM شناسايي شد كه تنها 3/23 درصد از بيماران داروي PIM دريافت نمي‏كردند. شايع‏ترين داروهايPIM تجويز شده شامل مهاركننده‌هاي پمپ پروتون و بنزوديازپين‌ها بودند. در بيماران كه تحت درمان با بيش از 4 قلم دارو (پلي فارماسي) بودند، شانس تجويز PIM، 2.68 برابر بيشتر (01/0 p) از ساير سالمندان بود. فاكتورهاي متعددي منجر به افزايش احتمال تجويز PIM شدند، از جمله جنس مذكر، بيماران تحت همودياليز، ابتلا به بيماري مزمن كليوي يا ساير بيماري‌هاي همراه، و اقامت طولاني مدت در بيمارستان. با مداخله متخصص فارماكوتراپي، 67.5 درصد كاهش در تجويز PIM توسط پزشكان مشاهده شد. نتيجه‌گيري: شيوع بالاي PIM در جمعيت مورد مطالعه ما مشاهده شد. پيشگيري از آسيب‏هاي ناشي از داروهاي PIM در سالمندان با كاهش بار مالي تحميل شده بر سيستم هاي مراقبت‏هاي بهداشتي همراه خواهد بود. بنابراين، ارزيابي داروها با داروسازان باليني به طور معمول و/يا پياده ‏سازي سيستم هاي پشتيباني تصميم ‏گيري دارويي كامپيوتري براي جلوگيري از استفاده از PIM توصيه مي‏شود.