نقش زيست فناوري در توليد غذاهاي حلال

مقدمه و هدف: غذا به عنوان ماده ضروري براي حفظ و بقاي انسان و بهبود سلامت جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي افراد جامعه حايز اهميت است. به همين خاطر دين اسلام تأكيد زيادي بر پاكيزه بودن و حلال بودن غذا دارد. غذاي حلال با وجود اينكه تحت عنوان دستور اسلام براي مسلمانان تلقي مي شود ولي استفاده از غذاي حلال در ساير كشورهاي غير مسلمان نيز جايگاه خاصي پيدا كرده است. زيرا مفهوم حلال مترادف با تميزي و ايمني و سلامت غذاي توليد شده است. حلال بودن را مي توان در تمام تركيبات و فرمولاسيون مواد غذايي مانند رنگ ها، امولسيون، آنزيم ها و... بررسي نمود. روش كار: با توجه به توليد افزودني هاي مواد غذايي از منابع مختلف كه ممكن است حلال يا حرام باشند، اين بررسي به نقش زيست فناوري در توليد متابوليت هاي حلال با بازده توليد بالا و ارزان تمركز دارد. در واقع ممكن است هنگام استفاده از تركيبات صنعتي در فرمولاسيون مواد غذايي و دارويي، حلال بودن آن ماده به خطر بيفتد. يافته ها: استفاده از ميكروارگانيسم هاي مضر و حيوانات حرام با سوبستراهاي غير حلال، موجب توليد تركيبات غير حلال خواهد شد. با استفاده از انواع ميكروارگانيسم هاي مفيد در سوبستراي حلال و ارزان قيمت مي توان مقادير زيادي از متابوليت ها را توليد نمود و از سلامت توليد آن ها اطمينان حاصل كرد. نتيجه گيري: با استفاده از دانش زيست فناوري با منابع حلال ميكروارگانيسم ها ، فرايند تخمير با سوبستراي مناسب و بكارگيري اصول مهندسي ژنتيك مي توان غذاهاي سالم و حلال را توليد نمود.