بررسي تاثير ضد ميكروبي عصاره گياه به ليمو (Lemon verbena) عليه تعدادي از باكتريهاي بيماريزاي با منشاء غذايي در شرايط آزمايشگاهي

مقدمه و هدف: حضور ميكروارگانيسم‌هاي پاتوژن در محصولات غذايي، تهديد مهمي در جوامع امروزي مي‌باشد. از طرفي حضور نگهدارنده‌هاي شيميايي و مضرات اين تركيبات، مطالعات اخير را به سمت استفاده از تركيبات طبيعي از جمله اسانس‌ها و عصاره‌هاي گياهي سوق داده است. هدف از اين مطالعه، بررسي تاثير ضدميكروبي عصاره گياه به ليمو عليه باكتري‌هاي بيماريزاي غذايي در شرايط آزمايشگاهي مي‌باشد. روش كار: در اين مطالعه پس از تهيه برگ گياه به ليمو از استان گلستان، عصاره گياه به ليمو استخراج شد. پس از تيهه عصاره، خاصيت ضدميكروبي عصاره به ليمو در شرايط آزمايشگاهي بر عليه تعدادي از باكتريهاي بيماريزا گرم مثبت و گرم منفي با منشاء غذايي بررسي شد. حداقل غلظت مهاركنندگي(MIC) عصاره به ليمو با روش ميكروبراث دايلوشن بررسي شد. جهت تعيين حداقل غلظت مهاركنندگي، غلظت‌هاي متفاوتي از عصاره (mg/ml 5/7، 15، 30، 60 و 120) تهيه گرديد. از ميكروپليت‌هاي 96 خانه اي الايزا جهت انجام آزمايش استفاده شد. پس از تعيين حداقل غلظت مهاركنندگي، كشت بر روي محيط BHI آگار جهت تعيين حداقل غلظت كشندگي (MBC) انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد ، عصاره گياه به ليمو داراي خاصيت ضدميكروبي خوبي عليه باكتري‌هاي مورد مطالعه بود. حداقل غلظت مهار كنندگي عصاره به ليمو عليه باكتري‌هاي اشريشيا كلي O157:H7، سالمونلا تايفي موريوم، ليستريا مونسيتوژنز و استافيلوكوكوس اورئوس به ترتيب mg/ml 60، mg/ml 120، mg/ml 30 و mg/ml 30 بود. همچنين حداقل غلظت كشندگي عصاره عليه باكتري‌هاي ذكر شده نيز به ترتيب mg/ml 120، mg/ml 120، mg/ml 30 و mg/ml 60 بود. نتيجه‌گيري: براساس نتايج بدست آمده از مطالعه حاضر، عصاره گياه به ليمو داراي خاصيت ضد ميكروبي عليه باكتري‌هاي گرم مثبت و گرم منفي بيماريزاي با منشاء غذايي بود. لذا ميتوان از عصاره برگ به ليمو، در تركيب با پوشش و فيلم‌هاي خوراكي، جهت افزايش ماندگاري مواد غذايي استفاده كرد.