تعيين ارتباط ميان دوز اوليه ونكومايسين و ميزان دستيابي به غلظت پلاسمايي درماني در بخش مراقبت‌هاي ويژه در بيمارستان آموزشي سيدالشهداي اروميه

مقدمه و هدف: مانيتورينگ سطح سرمي ونكومايسين جهت بررسي اثربخشي,جلوگيري از بروز مقاومت باكتريايي و جلوگيري از بروز نفروتوكسيسيتي امري ضروري است كه در استان آذربايجان غربي انجام نگرفته است. اندازه گيري تراف ونكومايسين بهترين روش براي پايش غلظت پلاسمايي ونكومايسين مي باشد.هدف از اين مطالعه بررسي رسيدن تراف ونكومايسين به حد درماني و همچنين ارتباط آن با دوز تجويزي و بروز سميت كليوي مي باشد. روش كار: تعداد ۵۰ بيمار بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان سيدالشهدا كه جهت پروفيلاكسي قبل از جراحي ونكومايسين دريافت مي كردند وارد مطالعه شدند. نيم ساعت قبل از دوز چهارم از بيماران نمونه خوني گرفته شده و براي بررسي تراف ونكومايسين به آزمايشگاه فرستاده شد. تمامي اطلاعات دموگرافيك بيماران از جمله سن، وزن، قد، بيماري هاي زمينه اي، سرم كراتينين قبل و بعد از تجويز ونكومايسين و ساير داروهاي مصرفي در پرسشنامه هايي كه از قبل تهيه شده بود جمع آوري گرديد. يافته ها: در اين مطالعه از ۵۰ بيمار بررسي شده ۳۸ نفر (۷۶%) تراف كمتر از 10 µg/ml، ۷ نفر (۱۴%) تراف 10-20 µg/ml و در ۵ نفر ( ۱۰%) تراف بيش تر از 20 µg/ml بود. ارتباط تراف ونكومايسين با دوزتجويزي و بروز سميت كليوي بررسي شد و از نظر آماري ارتباط معناداري ميان آنها يافت نشد. نتيجه گيري: باتوجه به كم بودن تعداد بيماراني كه تراف آنها در رنج درماني بوده است و احتمال بروز مقاومت باكتريايي يا بروز نفروتوكسيسيتي در بيماران مانيتورينگ سطح سرمي ونكومايسين در بيمارستان ها ضروري مي باشد.