مروري بر زيست پالايي فلزات سنگين با ساكارومايسس سرويزيه در صنايع غذايي

فلزات سنگين مي‌توانند از طريق فرآوري صنعتي يا كشاورزي، به شكل كودها و آفت كش‌ها وارد غذاي انسان شوند. اين عناصر زيست تخريب‌پذير نيستند. برخي از فلزات سنگين به عنوان آلاينده‌هاي محيط زيست شناخته مي‌شوند و خاصيت سمي دارند. تجمع زيستي آن‌ها در بافت‌هاي گياهي و جانوري مي‌تواند اثرات نامطلوبي براي انسان ايجاد كند. بنابراين مقدار آن‌ها در آب و غذا بايد هميشه تحت كنترل باشد. هدف از اين مطالعه بررسي برخي از شرايط مهم جذب فلزات سنگين توسط ساكارومايسس سرويزيه در مواد غذايي و ميزان تاثير آن است. روش هاي مختلف فيزيكي، شيميايي و بيولوژيكي براي كاهش محتواي فلزات سنگين در محيط استفاده شده است. در طول دهه‌هاي گذشته، روش‌هاي زيست پالايي با استفاده از گياهان و ميكروارگانيسم‌ها به دليل مزايايي مانند سازگاري با محيط‌زيست، مورد توجه محققان قرار گرفته است. عناصر اصلي آلاينده در غذاها و نوشيدني‌ها سرب، كادميوم، آرسنيك و جيوه هستند كه براي همه آن‌ها حد مجاز تعيين شده است. در ميان ميكروارگانيسم‌هايي كه قادر به پاكسازي زيستي فلزات سنگين هستند، ساكارومايسس سرويزيه به دليل ويژگي‌هايي مانند بي‌خطر بودن براي انسان استفاده گسترده‌اي در صنايع غذايي دارد. پژوهش‌ها نشان مي‌دهد كه ساكارومايسس سرويزيه قادر به حذف حدودا 70 درصد از فلزات سنگين است و در كشورهايي با آلودگي بالاي فلزات سنگين در مواد غذايي، استفاده از ساكارومايسس سرويزيه يك راه حل مناسب براي غلبه بر مشكل حل است. توليد انبوه آن به عنوان محصول جانبي صنعت تخمير و هزينه پايين محيط كشت از ديگر مزاياي اين ميكروارگانيسم است.