فراحرفه‌گرايي در مديريت علوي مطالعه موردي: بررسي نامه‌ها و خطبه‌هاي حضرت علي (ع) به كارگزاران در نهج البلاغه

در اين تحقيق سعي شده تا با استفاده از توصيه‌هاي حضرت علي (ع) در نهج‌البلاغه خطاب به كارگزاران، مرام‌نامه اخلاقي مديران بازخواني شود و با مقايسه آن با مؤلفه مرام اخلاقي، از مؤلفه‌هاي حرفه‌گرايي، تفاوت توصيه‌هاي اخلاقي حضرت به مديران با توصيه‌هاي اخلاقي در حرفه‌گرايي، بر مبناي رفتارهاي ارتباطي چهارگانه انسان، تبيين و تحليل گردد. يافته‌هاي اين جستار نشان مي‌دهد كه توصيه‌هاي حضرت به مديران در رفتار ارتباطي قدسي شامل تعظيم داشتن خداوند و آخرت‌گرايي از بعد نظري و انجام فرايض و نماز به وقت و امثالهم از بعد عملي است. توصيه‌هاي حضرت به مديران در مخالفت با هواي نفس، تقويت روحيه استقامت و پايداري و نظير آن از توصيه‌هايي است كه مربوط به رفتار ارتباطي درون‌شخصي مديران است. توصيه‌هاي حضرت مرتبط با رفتار ارتباطي بين‌شخصي مديران در دو دسته ارتباط با مردم از يك طرف، و ارتباط با سازمان، كاركنان و مسئولان عالي‌رتبه از طرف ديگر، قابل دسته‌بندي است. توصيه‌هاي كلي حضرت امير (ع) در حفظ امانتداري، استفاده مطلوب از نعمت‌ها و پرهيز از فساد در زمين براي تبيين ارتباط برون‌شخصي مديران است. از تحليل اين يافته‌ها نتيجه مي‌شود كه توصيه‌هاي حضرت علي (ع) در رفتار ارتباطي قدسي كاملا متفاوت بوده و نقش محوري را براي اجرايي شدن توصيه‌هاي سه رفتار ارتباطي ديگر ايفا مي‌كند. از نگاه ايشان خدامحوري و آخرت‌گرايي كه با انجام واجبات الهي و دوري از حرام‌ها و مانند آن حاصل مي‌شود، مي‌تواند ضمانت اجرايي براي ايجاد رفتارهاي ارتباطي سازنده و خوب در حوزه‌هاي درون شخصي، بين شخصي و برون شخصي مديران باشد.