واكاوي و تحليل جلوه هاي اخلاق و فرهنگ انسان معنوي از ديدگاه امام علي (ع) در خطبه الغراء

واكاوي و تحليل سخنان و نامه هاي ارزشمند امير مؤمنان امام علي (ع) در كتاب نهج‌البلاغه، دست مايه اي است شگرف كه در هر دو عرصه فرم و محتوا نيازمند پژوهش و تأمل بسيار است و بدون ترديد حاصل آن هم در زمينه فصاحت و بلاغت، دريچه اي تازه به روي ادبا و سخنوران خواهد گشود و هم در عرصه محتوا و درون مايه، شعله اي است پر فروغ در مسير رشد و تعالي انسانيّت. در اين راستا پژوهش حاضر در تلاش است كه با روش توصيفي-تحليلي ضمن اشاره اي گذرا به جنبه هاي ارزشمند موسيقايي و بلاغي خطبه «الغراء» و انسجام آن ها با محتوا، برخي از جلوه ها و دستاوردهاي اخلاقي و معنوي مورد اهتمام مولاي متقيان (ع) را در اين خطبه ارزشمند، به تصوير بكشد. بررسي ها نشان گر آن است كه ارتباط منطقي بين سبك، ساختار و مضمون اين خطبه كم نظير به گونه اي است كه نه تنها اربابان قلم و ادب را به كرنش وا مي دارد، بلكه حاوي كليدواژه ها و شاخصه هايي اخلاقي و فرهنگي در تراز انسان معنوي است؛ مانند نگريستن و تأمل در جهان پيراموني و كشف اسرار خلقت، خردورزي، تقوا، مرگ انديشي، دوري از وسوسه شيطان و توجه به معاد كه آراستگي به آن ها و درك و فهم شايسته شان نه تنها انسان هاي حق جو وحق طلب را در همه دوران‌ها -به ويژه روزگار حاضر- به سر منزل مقصود مي رساند، بلكه ترسيم و تبيين شگفت آن ها توسط امام (ع)، صاحبان فضل و كرامت را نيز سرمست و سيراب مي كند.