بازخواني تحليلي حقوق معنوي كودك در نامه 31 نهج‌البلاغه

كودك اگر چه كوچك ترين و ضعيف‌ترين عضو خانواده است اما از حقوقي در سطح فاخر و والا برخوردار مي‌باشد. در قرآن و سيرۀ اهل بيت (ع) حقوق متعددي براي كودكان در نظر گرفته شده كه در يك دسته بندي كلي مي توان آن را به حقوق مادي و معنوي تقسيم كرد؛ در واقع حقوق معنوي كودك، باعث حمايت از او و ضمانت برخي از حقوق مادي وي نيز خواهد بود. در كتب گوناگون درباره حقوق كودك بحث شده است. يكي از كتب بسيار مهم و معتبري كه در اين زمينه راه گشاست، نهج البلاغه است؛ سخنان معصومين (ع) عموماً و نهج‌البلاغه خصوصاً، بهترين نقشه راه در همه زمينه‌ها است كه قطعاً نسبت به موضوع مهم تربيت، بي تفاوت نيست. اين گوهر گران بها در همه زمينه هاي مورد نياز انسان، راه كارهايي را ارائه داده است. از جمله اين راه كارها، مي توان به تنظيم قوانين حقوق كودك اشاره كرد. اين مقاله سعي در تبيين حقوق معنوي كودك با محوريت نهج-البلاغه به روش تحليلي-توصيفي دارد. با واكاوي فرازهاي نامۀ 31 روشن شد كه: پرورش و هدفمند كردن قوه آزمندي با استفاده از موعظه، فرصت‌طلبي در تربيت، توجه به تربيت ارزشي، تعليم كمال‌گرايانه، ديني‌پروري و تفضل معنوي، اساس و زيربناي تربيت صحيح فرزند را تشكيل مي‌دهد و اگر كودك به طور خاص مورد محبت افراد خانواده قرار گيرد احساس امنيت، آرامش و ارزشمند بودن مي‌كند.