اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان

Bioethics in staff training and improvement

يكي از عمده ترين برنامه ريزي هاي سازماني، برنامه ريزي منابع انساني است. عامل مهم براي وجود برنامه ريزي منابع انساني، برنامه ريزي جهت نيل به نياز هاي مهارتي، آموزشي و در نهايت بهسازي منابع انساني است.آموزش و بهسازي منابع انساني به تلاش برنامه ريزي شده سازمان براي تسهيل يادگيري قابليت هاي مرتبط شغلي كارمندان مي پردازد .آموزشو بهسازي ، تجربه اي است مبني بر يادگيري، كه به منظور ايجاد تغيير نسبتا ماندگار در فرد صورت مي گيرد تا وي بتواند خود را براي انجام كار بهبود بخشد. محققان در طي چند سال گذشته اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان را بررسي و مدلهاي مختلفي را براي بهبود آموزش و بهسازي كاركنان طراحي نموده اند. هدف اوليه از اين مقاله گردآوري و بررسي ديدگاههاي مختلف از اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان مي باشد. اين مقاله استدلالي بوده و بر پايه تجزيه و تحليل و تركيب و تلفيق ادبيات اخلاق زيستي، آموزش و بهسازي كاركنان استوار ميباشد. يافته هاي اين تحقيق نشان ميدهد، با وجود طيف وسيع و تكراري تحقيقات و مطالعاتي كه به بررسي اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان پرداخته و ميپردازند، هنوز هم حوزه هايي مي توانند ارزشمند براي بررسي اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان باشند. اين تحقيق با بهره گيري از ادبيات اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان و تحقيقات تجربي گذشته به سازمان ها در فهم اخلاق زيستي در آموزش و بهسازي كاركنان كمك نموده است.