بازيابي آب قابل بارش كل و اثرات ريزگردها در آن (مورد: جوّ مهرآباد تهران)

مطالعه چگونگي توزيع آب قابل بارش در مقياس جهاني، ‌براي افزايش درك چرخه هيدرولوژي، ‌برهمكنش زيست‌كره و جوّ، تغييرات بيلان انرژي و پايش تغييرات اقليمي ناشي از گازهاي گلخانه‌اي مورد نياز است. مهم‌ترين عاملي كه باعث ايجاد خطا در برآورد آب قابل بارش از تصاوير ماهواره‌اي مي‌كند، حضور ريزگردها است. هدف از اين تحقيق بازيابي آب قابل بارش از تصاوير موديس و بررسي اثرات ريزگردها در بازيابي آن است. مهم‌ترين مواد اين تحقيق، تصاوير سنجنده MODIS از استان تهران و روش اين تحقيق مروري-اجرايي است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد كه بخارآب قابل بارش حاصل از باند 19 به 2 در جوّ بالاي مهرآباد تهران به‌طور متوسط برابر با 4/69 ميلي‌متر به‌دست‌آمده است. همچنين مطالعات نشان مي‌دهد كه اثر ريزگرد روي سنجش بخارآب به ‌شدّتِ بازتابندگي سطحي بستگي دارد. ريزگردها، تابش بازتابيده خورشيدي را در روزنه‌هاي جوّي تضعيف كرده و درنتيجه تابش رسيده به سنجنده را كاهش مي‌دهد. همچنين تابش مستقيم خورشيد را به سمت سنجنده پراكنده كرده باعث افزايش سيگنال ورودي به سنجنده مي‌شود.