اثربخشي مداخله‌ي روانشناسي مثبت نگر بر فرسودگي تحصيلي در دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخله ي روانشناسي مثبت نگر بر فرسودگي تحصيلي در دانش آموزان تهيه شده است. روش تحقيق پژوهش حاضر از نوع كاربردي مي باشد و از اين حيث كه به بررسي تأثير آموزش هاي روانشناسي مثبت نگر بر فرسودگي تحصيلي در كودكان چهارم و پنجم ابتدايي شهرستان رودان مي پردازد، تحقيق نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و گروه گواه مي باشد. تحقيق حاضر از اين حيث كه پژوهشگر حداقل يك متغير مستقل را خود تعيين مي كند و به مداخله در ايجاد رابطه و يا مواجهه با متغير ها مي پردازد، مطالعه ي مداخله اي است. براي اين منظور گروه هاي آزمايشي و گواه مورد نظر قرار مي گيرند و تفاوت هاي ميان آزمودني ها در دو گروه، كنترل مي شود. عملياتي در اين پژوهش، مداخله مثبت نگر شامل يك مدل روان درماني مثبت نگر است كه طي ۸ جلسات آموزشي بر اساس پروتكل درمان مثبت نگر سليكمن (۲۰۰۹) بر روي دانش آموزان اجرا مي شود. همچنين به لحاظ زماني نيز اين تحقيق از نوع مقطعي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر دانش آموزان دختر پايه چهارم و پنجم سال تحصيلي 1400- 1399 مقطع چهارم و پنجم ابتدايي شهرستان رودان مي باشد كه براساس آخرين اطلاعات دريافتي از آموزش و پرورش، تعداد 570 مي باشند. روش نمونه گيري و تعيين حجم نمونه در پژوهش حاضر با توجه به بزرگي و گستردگي جامعه آماري و نوع پژوهش مداخله اي، از روش نمونه گيري در دسترس استفاده شد. ابزار جمع آوري اطلاعات در پژوهش حاضر پرسشنامه فرسودگي تحصيلي برسو و همكاران (1997) مي باشد. در اين پژوهش از روش آماري توصيفي و استنباطي براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد و همچنين اطلاعات از طريق نرم افزار SPSS24 تحليل شد. نتايج بدست آمده از پژوهش حاضر نشان داد كه اثربخشي مداخله ي روانشناسي مثبت نگر بر فرسودگي تحصيلي بر روي متغيرهاي (خستگي تحصيلي، بي علاقگي تحصيلي، ناكارآمدي تحصيلي) در دانش آموزان دختر پايه چهارم و پنجم ابتدايي شهرستان رودان تأثير مثبت و معناداري دارد.